Soraya de Visch Eijbergen: Het ultieme gevoel, daarom hou ik zoveel van badminton!

Ken je BC Olympia '56 al?

Ik had van te voren zoveel verhalen gehoord over het beruchte Istora Stadium. Er zou wind van alle kanten en hoeken kunnen komen en dat je dat totaal niet kon inschatten. Dat klonk mij nogal bizar in de oren! Ik had van te voren verwacht dat het een mega hal zou zijn en redelijk modern. Maar het stadium was eigenlijk heel oud en heel knus.

Op donderdag mocht ik dan eindelijk aan de bak. Het was een extreem lange dag aangezien mijn baan 3 tot 4 uur uitliep. Dat maakte het voor mij moeilijk om in te schatten wanneer ik kon eten en naar de hal kon gaan. Want je moet wel goed alert blijven.

Ik denk dat elke speler weleens op het punt komt met gedachte: waarom badminton ik? Dag in dag uit keihard bikkelen en soms vaker verliezen dan winnen. Voor mij was dit zeker een moment voor mijn mindset. Vanaf het WK ben ik echt begonnen met genieten van het spelen. Ik stond er nooit bij stil maar voor mij is dat de ultieme key om te presteren.

Ik liep de hal binnen en ik kreeg kippenvel over mijn hele lichaam. Dit ging het mooiste moment worden tot nu toe, dat voelde ik gewoon! Het geluid dat de supporters creëerden met 'Boeee, yeahh, boeee, yeahh'. En dan natuurlijk boe voor mij. Het maakte mij niet uit want het was gewoon geweldig om voor zulke badmintonliefhebbers te spelen.

Als ik hierop terugkijk, kan ik oprecht zeggen dat het precies dat is waarom ik zoveel van badminton hou. Het ultieme gevoel!