Met de VUT, en nu?

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Ik vind het ook wel mooi na ruim 35 jaar onregelmatige diensten en het 'missen' van enige regelmatigheid in mijn leven. Achteraf heb ik geen spijt van deze keuze, want het geeft ook heel veel vrijheid als je tegen ploegendiensten kan, maar mijn sportieve (badminton)carrière heb ik reeds vroeg op moeten geven, want het halen van de top en onregelmatigheid gaat gewoon niet samen. Nogmaals, geen spijt gehad, maar nu wordt het tijd om nieuwe plannen te gaan maken. Degenen die mij betere kennen weten dat veel vrije tijd op zal gaan aan de hengelsport, maar er blijft nog genoeg tijd over voor het badminton, zeker 's winters.

Hopeloos

Gelukkig heb ik dus nu genoeg tijd om wat andere doelen te gaan nastreven. Al een tijdje ben ik niet tevreden met de gang van zaken in ons huidige badmintonlandje. 'Wij' van het zogenaamde 'Orodenmark-kamp' hebben regelmatig van ons laten horen op deze site en het is natuurlijk ondoenlijk om daadwerkelijk plannen te maken om er iets aan te doen als je nog volledig gebonden bent aan een baan.

Je denkt en hoopt steeds dat iemand er wel iets aan zal doen, maar tot op heden gebeurt er niet heel veel in Nederland heb ik de indruk. Sterker nog, het niveau van de jeugd gaat alleen maar naar beneden werd onlangs nog duidelijk tijdens de Dutch Junior Open in Haarlem. Technisch tactisch, fysiek en mentaal werden wij overlopen door vrijwel alle landen. Een enkele uitzondering daargelaten.

Over die hele situatie ga ik mij verder niet uitlaten, de situatie is inmiddels wel duidelijk en hier al veelvuldig besproken. In dit eerste artikel wil ik eens wat van mijn ideeën de revue laten passeren en daar later nog eens uitgebreid op terug te komen.

Als de berg niet naar Mozes komt

Wat kun je als individu eigenlijk doen? Ik heb daar wel de nodige tijd over nagedacht. Positief denken en denken aan het steentje dat je in het water gooit en hopen dat de rimpeling zich voortzet en zal worden tot een enorme golf. Ik omarm die gedachte dan maar even.

Ik heb inmiddels wat gesprekken gehad met diverse trainers en het grote probleem is waar je de kennis vandaan moet halen om talenten op te leiden. Hoe worden die gasten in andere landen nu eigenlijk zo goed en waarom blijven de meeste van onze talenten zo achter? Misschien heeft dat te maken met mentaliteit, doorzettingsvermogen, inzet en goede trainingen en trainers en vele andere factoren. Ook hier ga ik nu niet op door, het zou mijn uiteindelijk verhaal veel te lang maken. Verander de wereld en begin bij jezelf, toch. Ik wil dus zelf iets gaan doen en heb wat plannen gemaakt.

1. Het eerste wat ik ga doen is niks meer moeten, alleen graag willen. Zo vind ik het eigenlijk helemaal niet leuk om seniorentraining te geven en dat zal ik ook niet gaan doen. De jeugd is waar ik mij op wil gaan richten en het liefst jonge jeugd, zo tussen 8 en 15 jaar. Groepstrainingen, liever niet, maar een vereniging om de vaste kosten wat af te dekken, okay. Beetje feeling houden met grotere groepen jeugd en wat talenten spotten, het hoort erbij. Inmiddels is dat gedekt en ik heb een een leuke vereniging gevonden. Misschien een tweede erbij, maar dat moet ik nog even bekijken. Het is ook een beetje afhankelijk van hoe mijn andere plannen gaan uitpakken.

2. Privétraining. Ik weet dat ik goed ben in het opleiden van jonge jeugd. Techniek, tactiek en vooral voetenwerk is waar ik goed in ben en ik durf te stellen dat ik jeugd met talent vrij snel richting jeugdtop kan brengen. De Nederlandse wel te verstaan. Het probleem is echter wat er gebeurt met de jeugd als ze zover zijn. Er zijn maar weinig trainers die deze jeugd verder kunnen brengen zo bewijst de praktijk. Daar moeten we dus nog even over na en doordenken hoe we dat gaan oplossen.

Ik hoop echt dat Badminton Nederland met een goed plan komt hoe verder te gaan met opleidingen van trainers. Maar dat zal niet binnen korte tijd al tot grote resultaten leiden.

3. Video. Ik ben zelf visueel ingesteld, kan dingen heel moeilijk van papier omzetten naar beeld. Als ik echter een plaatje erbij zie, wordt het alweer eenvoudiger. Veel trainers hebben daar volgens mij wel problemen mee. Laat eens zien op de baan is altijd een veelgehoorde opmerking. Zaken dienen dus op video gezet te worden. Mijn eerste videoproject was op Oro vijf jaar geleden en als ik zie hoe vaak die video's worden bekeken op Youtube, dan is er kennelijk veel behoefte aan.

De kunst is om dit echter duidelijk en gestructureerd in beeld te brengen. Ook daar ben ik over aan het nadenken.

4. Het bezoeken van verenigingen voor het scouten van talenten en opleiden van trainers. Opleiden in de zin van gewoon eens praten en laten zien van hoe voetenwerk nu eigenlijk in elkaar zit en wat jeugd nu moeten kennen en kunnen. Hoe train je een dubbel en hoe doe je nu eigenlijk multishuttlefeeden etc. De kennis onder de meeste SL2 en SL3 trainers schiet daarin hopeloos te kort. Men denkt goed bezig te zijn, maar weet gewoon niet hoe het werkelijk moet. Niet elke trainer heeft de tijd om deze kennis zelf te ontwikkelen door bijvoorbeeld het internet af te speuren naar zinvolle informatie. Ik ben zeker geen expert in hoe oefeningen op te zetten, maar er zijn basiszaken die gewoon in een training verwerkt moet worden. Ritme, coördinatie, tijd en ruimte winnen, aangepaste basis, tegen de hand in, het zijn termen waar de meeste trainers niks mee kunnen en niets mee doen. In het kort, het uitwisselen van kennis en behoeften.

Ook zou ik graag een groep 'bekende' trainers bij elkaar brengen en dan daadwerkelijk eens wat knelpunten gaan doornemen en het liefst goed op beeld zetten.

Talentjes gezocht

Vier punten om maar eens mee te beginnen en later uit te werken. Punt 2, daar wil ik nog even bij stilstaan. Daar ligt voor mij de grootste uitdaging. Kinderen beter maken en het liefst in een 1 op 1 of dubbeltraining.

Probleem waren altijd tijd, ruimte en geld. Tijd heb ik nu, geld is niet de drijfveer, alleen het vinden van ruimte is soms een probleem. Eerst maar eens het vinden van gemotiveerde kinderen en ouders die eens het alternatieve traject willen proberen. Ik stel mij zo voor dat ook de vereniging waar de kinderen spelen een rol kan spelen in het beschikbaar stellen van baanruimte.

Uiteindelijk komt het weer ten goede van de vereniging als deze spelers zich verder gaan ontwikkelen en tegelijkertijd kunnen trainers en andere geïnteresseerden ook direct meekijken.

In het kort. Ik bied dus 1 op 1 training (of dubbelspeltraining) aan en u levert mij een gemotiveerd talent of talenten en een ruimte om te kunnen trainen. Ik hoop misschien naar een situatie te kunnen gaan als bijvoorbeeld Team Van Velzen. Succes is niet gegarandeerd, maar het moet zeer gek lopen willen de kinderen niet heel snel vooruit gaan. Ik bied tevens coaching tijdens toernooien. Daarbij hoop ik direct ook punt 3 te kunnen laten meeliften en de progressie en training op video te zetten voor analyse en educatieve doeleinden. Mocht u eens met andere ouders willen praten waarvan ik de kinderen heb getraind, uiteraard geen probleem, ik kan u diverse namen geven van ouders die zeker met u willen praten.

Heeft u interesse, vragen, kritiek, of aan- of opmerkingen op mijn plannen, schroom niet mail mij, bel mij of beter nog: spreek mij bijvoorbeeld aan tijdens het komende Junior Master toernooi in Almere, waar ik zeker de zaterdag aanwezig ben. We kunnen dan eens de mogelijkheden bekijken voor het nieuwe seizoen.

Komende week hoop ik in een ander artikel in te gaan op wat 1 op 1 trainingen in gaan houden. Maar goed, ik werk nog, dus kan het best zijn dat het artikel wat later verschijnt.

Rene Sehr

Contactgegevens op te vragen bij de redactie via info@badmintonline.nl.