Denmark Open 2016: Carolina Marin schreeuwt als een schorre papegaai

Maak kennis met Joshua Donker!

De leuke partijen van de woensdagochtend waren de damesdubbel met Ma Jin en de damesenkel met Carolina Marin. Hoewel Ma Jin en Xu Chen er allebei zijn spelen ze geen gemengddubbel helaas. Het blijft altijd leuk en mooi om de samenwerking en de rolverdeling tussen beide spelers te zien.

Ze spelen nu allebei alleen dubbel. Het lijkt er op dat veel Chinese toppers rust gekregen hebben na de Olympische Spelen (of ze zijn op trainingskamp na de voor China teleurstellend verlopen Spelen).

Ma Jin komt zoals het een goede prinses betaamt goed gekleed en verzorgd het veld op. Haar partner heeft hetzelfde tenue aan maar dat staat haar net iets minder goed dan Ma Jin. Ma Jin heeft geen enkel stuk tape op haar lichaam, daar waar haar partner beide knieën ingetaped heeft en een kniebrace draagt. Als je je al zou afvragen wie hier de werker in de dubbel is hoef je alleen maar te kijken.

Schijnbaar zonder zweetverlies plaatst Ma Jin zich voor de volgende ronde. Op de baan ernaast speelt Carolina Marin haar eerste ronde wedstrijd tegen Julie Dawall Jakobsen, de winnares van de Danish Junior Cup onder 19. Carolina zet aan de begin van de eerste game de toon door snel te spelen, veel druk te zetten en een voorsprong op te bouwen en de game verder rustig uit te spelen.

Achter de baan van Julie Dawall zat Kim Nielsen, de voormalige assistent-bondscoach van Nederland. Kim is snel na de Olympische Spelen opgenomen in de Deense nationale trainersstaf. Hij lijkt zijn draai snel gevonden te hebben en lijkt een goed contact met Julie te hebben. Tussen de eerste en de tweede game praat hij op haar in en lijkt haar de goede tactiek te hebben gegeven. Ze vecht zich in de wedstrijd.

De coach van Carolina leek tijdens de coaching tussen eerste en tweede game heel ontspannen, jas over een arm geslagen en op sommige momenten zelfs met de andere hand in de zak. Daar waar Carolina meestal psychologisch de baas is op de baan was dat vandaag iets minder. Julie kreeg de hulp van de lijnrechter op de achterlijn, er was een aantal dubieuze calls. Allemaal in het voordeel van Julie. In het begin van de game zette Carolina dat dan recht door meteen het volgende punt te maken door iets aanvallender te spelen, gevolgd door de bekende schreeuw van een schorre papegaai.

Aan het einde van de game begon het toch te storen - zoveel partijdigheid - en verloor ze controle over de game en verloor dan ook de game. In de derde game kon Carolina niet opschakelen naar een hogere versnelling en bleef Julie lang bij. Carolina wekte bij mij ook de indruk dat ze het niet heel erg zou vinden als ze zou verliezen. Een indruk die wel meer spelers wekken die naar de Olympische Spelen geweest zijn. Uiteindelijk wint ze toch de wedstrijd na een matchpoint tegen te hebben weggewerkt. Na afloop wekte beide dames de indruk tevreden te zijn met de wedstrijd.

Kim Nielsen zat ook achter de baan later op de avond bij de wedstrijd van Jan Jorgensen. Met Jan lijkt die goede band die hij met Julie had nog niet aanwezig te zijn. Normaal gesproken zitten Kenneth Jonassen en Lars Uhre achter de baan, maar die zaten de baan ernaast bij Viktor Axelsen achter de baan. Viktor leek geen last te hebben van de dip na de Olympische Spelen en straalde ambitie uit. Hij had wel drie games nodig, maar de derde game was overtuigend. Tot grote vreugde van zijn vader die regelmatig met twee handen boven zijn hoofd zijn zoon stond aan te moedigen.

Jan Jorgensen is een emotionele speler: soms zijn er dagen dat alles lukt, maar ook dagen dat er niets lukt. Vandaag was helaas zo'n dag. Hij zat niet goed in de wedstrijd. Hij maakte het eerste punt van de wedstrijd en was daar zo blij mee dat je de indruk kreeg dat hij zich nog steeds aan het oppeppen was. Veel slagen waren net niet goed genoeg, ballen net te hoog aan het net, netballen die op de netrand blijven steken, verdedigingsslagen net niet diep genoeg. Tijdens de coaching met Kim kon je zijn ongenoegen zien, hij mopperde. Waarschijnlijk had dat niets te maken met Kim, maar op het moment dat Kim gezelschap kreeg van Kenneth ging het iets beter lopen bij Jan en won hij de tweede game.

In de derde game zaten Kenneth en Lars wel achter de baan, maar die konden niet verhinderen dat het mis ging bij Jan. Het liep niet meer bij Jan, aan het einde van de game leek hij aan last te hebben van zijn rug en wilde eigenlijk niet meer naar de round-the-head. Zijn tegenstander had dat snel door en de volgende vier rally's eindigden allemaal in de round-the-head hoek. Maar duidelijk was dat er geen fysieke maar dat er mentale problemen waren.

De Denen hebben het goed gedaan tijdens de Olympische Spelen en het toernooi is gegroeid in Odense. En het is natuurlijk helemaal goed voor de organisatie dat Viktor Axelsen het heel goed doet. Viktor is geboren en opgegroeid in Odense. Gevolg is dat voor aanvang van het toernooi de weekendkaarten al bijna uitverkocht waren, de vrijdag was al uitverkocht en nu zijn ook alle passepartouts uitverkocht. Nog niet eerder heb ik meegemaakt dat de woensdagavond al bijna uitverkocht was. Er waren niet veel lege stoelen tijdens de wedstrijd van Viktor.

Gelukkig zijn er voor de pers gereserveerde stoelen. Daar ga ik donderdag dan maar eens op zitten, met af en toe een wandeling naar de perskamer. De insiders weten dan inmiddels waarom.