Wat als je goedbedoeld een slecht sportouder bent?

Ken je BC Bahosa al?

Ik loop alweer een tijdje mee in het badmintonwereldje en de geschiedenis herhaalt zich keer op keer. Ouders die denken het beter te weten dan de trainers doen wat zij denken dat goed is en onbedoeld maken ze misbruik van hun machtspositie als ondeskundige badmintonouder ten opzichte van hun kind.

Op de eerste plaats zijn de sterke spelers van vandaag hetzelfde als eendagsvlinders. Ze hebben voor een korte tijd iets wat ze boven de rest doet uitsteken. In Nederland is dat vooral kracht doordat het lichaam zich op de één of andere manier sneller heeft ontwikkeld dan leeftijdgenoten.

Elke nadenkende trainer weet dat dit binnen een paar maanden tot een of twee jaar totaal anders kan zijn, omdat alle kinderen zich op verschillende manieren en momenten ontwikkelen. Het gaat er dus om dat je op tijd de volgende elementen in de training brengt om de voorsprong vast te houden middels ontwikkeling op andere vlakken.

Dat is helaas vaak niet het geval en wordt zelfs tegengewerkt door ouders die nog nooit hebben gehoord van leeftijdgerelateerde training en periodisering. Ze denken dat hun kind vooral door moet gaan met waar ze hier en nu goed in zijn. Zonder dat ik namen wil noemen uit het verleden of van nu kan ik vertellen dat er honderden kinderen zijn - die als talenten waren aangemerkt - die het niet hebben gehaald, waarbij de belangrijkste factor van het niet halen de ouders waren of zijn.

Er zijn ook goede voorbeelden en van hen is het niet verkeerd de namen te noemen. Het zijn spelers die hun ouders super dankbaar zijn dat ze zich niet met hun trainingen en trainers hebben bemoeid. En dat terwijl deze ouders wel degelijk verstand hadden van onze sport.

Als eerste wil ik graag Jens Eriksen noemen, de zoon van Birgit en Bjarne Eriksen. Beide ouders hebben hun hele leven badminton gespeeld en zijn heel erg lang trainer geweest op hoog niveau. Ik weet persoonlijk dat ze zich nooit bemoeiden met de trainingen van hun zoon: dat was aan de trainer van hem. Ik heb jarenlang samengewerkt met zowel de ouders als met Jens en Jens is lange tijd de nummer 1 van de wereld geweest in herendubbel en won een medaille op de olympische spelen in de mixdubbel.

De tweede was ook een Deen, Jon Holst Christensen. Zijn ouders hebben beiden All England gespeeld en hebben zich nooit bemoeid met de training, Jon werd wereldkampioen herendubbel en derde in de mix en hij behoorde tot de wereldtop met als partner Thomas Lund. Jaren later heb ik het genoegen gehad om de trainer te zijn geweest van Isabel Herttrich (Lohau). Ook haar ouders Thomas en Ulrike Herttrich hebben badminton op het hoogste niveau gespeeld in Duitsland en op de All England. Ze hebben zich nooit met de training bemoeid terwijl ze er veel verstand van hebben. In Nederland heb ik ook enkele malen positieve ervaringen gehad met de vader van Dicky Palyama en met Joris van Soerland en zijn kinderen. Maar er zijn er nog veel meer.

Het zijn vooral de ouders die er geen verstand van hebben die zich bemoeien met de training terwijl ze geen idee hebben hoeveel ze hun kinderen tegenwerken met deze manier van handelen.

Omdat je kind goed is in badminton wil dat nog niet zeggen dat jij er ook iets van weet.