Vincent en Mike over het kamp in Oro

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Toen we aankwamen hadden we het idee waar we nu weer aan begonnen waren. Maar naarmate de dagen vorderden, werd de internationale groep steeds hechter en men hielp elkaar constant waar dat nodig was. Dat was ook een doel van het kamp. Je bent samen verantwoordelijk voor het succes van het kamp. Dit houdt in het schoonhouden van de sporthal, het afruimen en afwassen na het eten. In totaal kwamen er 25 spelers en 12 coaches af op dit kamp.

Het niveau

Op een trainingskamp is het altijd lastig in te schatten hoe hoog het niveau van de gemiddelde speler is. Op dit trainingskamp waren er ook duidelijke verschillen in niveau. Dit maakte weinig uit, want de groep werd onderverdeeld in 2 groepen. In elke groep zaten er spelers bij van hetzelfde niveau waarmee er getraind kon worden. Een slimme oplossing dus. De 2 groepen wisselden elkaar af door de dag heen. Zo had een groep om 8 tot 10 training en de andere groep van 10 tot 12. Nu kon de andere groep in de tussentijd eventjes naar de supermarkt aan de overkant of eventjes bijkomen van de training. Ook voor Vincent en Erik werd er geregeld dat zij twee keer met de seniorenclub Skovshoved in Kopenhagen mee konden trainen. Skovshoved is een topclub binnen Denemarken die ook uitkomt in de hoogste competitie. Voor de andere spelers werden er twee trainingen en één wedstrijd georganiseerd tegen de club Holbæk.

De trainingen

Zaterdag liep de hal al vol met spelers en coaches uit verschillende landen in Europa. Er waren mensen uit Nederland, Denemarken, Frankrijk, Duitsland, België en Italië. Zaterdag begonnen we al met de eerste training. Veel frisse gezichten stapten de baan op met volle enthousiasme om met de training te beginnen. Na een praatje van Ron en Andreas, een Deense coach, begonnen we met voetenwerk van Manuel. Zo'n eerste training is altijd een beetje aftasten van wat er nog moet gaan komen. Wat wel opvalt aan de trainingen hier op Orø is dat de warming up goed wordt aangepakt. De warming up is zeker een warming up te noemen, maar veel leuker. Een gemiddelde warming up duurde 20 à 25 minuten. Geen één warming up was hetzelfde. Er werd veel gelet op badmintontechnische bewegingen en dat je jezelf moest mengen in de groep.

Wat zeker een pluspunt aan het kamp is, is dat er 25 spelers zijn en 12 coaches. Dat betekent dat je altijd individuele training krijgt. Het woord van het kamp was "Comeoune", wat bedacht werd door Mike en meteen een succeskreet werd. Wanneer dit vanaf de zijlijn werd geroepen, kwam er een stukje extra motivatie bij de speler. Zowel bij trainingen als bij de wedstrijden.

Wedstrijd tegen Holbæk

Op donderdag avond tijdens het eten werd ons verteld dat wij morgenochtend (vrijdag) naar Holbeak zouden gaan, om met z'n allen een teamwedstrijd zouden spelen genaamd Orø vs Holbæk. Wij konden tijdens deze uitwedstrijd al de dingen toepassen wat wij de afgelopen dagen hadden geleerd van onze coaches. En dat wij dat goed in praktijk hebben kunnen brengen kan je ook aan de score aflezen: Orø 32 Holbæk 12.

Zoals je kunt zien werd er door Orø met een ruime score gewonnen van thuisclub Holbæk in vergelijking tot vorig jaar waarbij er met 29 – 14. Het niveau van het kamp is toegenomen.

Buitenactiviteiten

We trainden niet alleen in de hal, maar ook buiten werkten we aan onze conditie in de vorm van een intervaltraining. Buiten de hal hebben we een veld van 400 meter omtrek waar er de mogelijkheid was om hard te lopen. Wij deden daar een interval training. De interval die Ron deed was geen gewone interval, maar een interval die wedstrijdgericht is. Wanneer er gefloten werd werd er gesprint. Wanneer er weer gefloten werd, werd er gejogd. We hebben korte sprintjes en lange sprintjes gehad. Net zoals in een echte wedstrijd. Wij hebben bijna een uur intervaltraining gedaan, waarna er niemand meer bij was die nog kon lopen.

Conclusie

Dit Carlton kamp valt niet in één woord te omschrijven. Dit zou je echt zelf moeten ervaren wil je weten hoe het er hier aan toegaat. Er wordt in de openheid overlegt door de coaches om de trainingen te verbeteren. Tot in de kleinste details wordt er overlegt om de spelers een zo goed mogelijke training te bieden. Wat hier ook opvalt is dat na elke training niet alleen door de coaches een evaluatie word gedaan, maar ook door de spelers zelf. De spelers moeten kritiek geven op de coaches en de oefeningen. Er moeten goede punten worden genoemd, maar natuurlijk ook punten van aandacht. Wat ook zeker niet te vergeten is, is het eten. Ron en Roel zijn sublieme koks. Er is geen één maaltijd geweest die niet in de smaak viel. Het zou bijna een reden voor ons zijn om volgende jaar weer te gaan, maar dan alleen maar voor het eten.

Dit is onze impressie van het kamp, hoe wij het ervaren hebben de afgelopen week. Hierbij vragen wij ook de overige spelers/coaches om een reactie te plaatsen over hoe jullie het kamp hebben ervaren. Belgen uitgesloten. (Tenzij er iets zinnigs te melden is.)

Vincent de Vries en Mike Skol (Proost)