Bijscholing: Tactiek in badminton (deel 1)

Maak kennis met Olaf Hermus!

Letterlijk alles in onze sport staat in dienst van de tactiek, of het nu gaat om techniek training voor elite spelers dan wel een spelvorm voor kleine kinderen waar we mee bezig zijn. Als trainer is de speler zijn wapens in de strijd te laten verfijnen in dienst van het strijdplan.

Ik ga in deze bijscholing heel vaak de link leggen naar oorlogsvoering en dat is een vreemde strategie voor een persoon die dienstweigeraar is, elke vorm van vechten uit de weg gaat en weigert een wapen aan te raken, kortom een pacifist.

Veel trainers spreken over het lezen van het spel, maar het lezen van het spel is een passieve daad, want als je leest dan laat je leiden door een verhaal wat door een ander wordt bepaald en waar je geen macht heb over de uitkomst. Ik zie het anders. Ik zie de tactiek als het weten waar je handelingen toe leiden. En dat doe je door het afnemen van de wapens van je tegenstander en het af dwingen van het spelen op je eigen wapens.

De Deense trainers spreken over de leidende positie die Denemarken heeft door hun zeer grote kennis op tactiek gebied. Ze geven ook aan dat deze voorsprong moet worden uitgebouwd door de jeugd op zeer jonge leeftijd bewust te maken van de tactiek in elk onderdeel van de training. In Nederland ontbreekt het tactische inzicht zelfs in de trainingen van de nationale selecties. Er is in de opleiding nauwelijks aandacht voor en als er over wordt gesproken is het in vage bewoordingen en nauwelijks bruikbaar geschreven. De vraag van de VBO om over dit onderwerp een bijscholing te geven heeft me tot nadenken gezet over hoe ik daar zelf eigenlijk over denk en hoe ik tot advies aan spelers kom.

Een van mijn conclusies is dat het tactisch trainen en coachen makkelijker wordt als de spelers beter worden. Ik kan dan ook eerlijk zeggen dat ik er geen moment aan getwijfeld heb dat ik spelers als Eric Pang, Judith Meulendijks of Dicky Palyama zou kunnen coachen met goed resultaat. Gewoon omdat ze alles wat ik vraag kunnen uitvoeren. Ook zijn de meest spectaculaire onderdelen zoals herenenkel en herendubbel makkelijker te coachen dan mixdubbel en damesdubbel.

Ik vind mezelf het best in de laatste twee onderdelen, gewoon omdat ik ze ongelofelijk leuk vind. De rally's duren langer en je moet dus verder vooruit in de wedstrijd kunnen kijken. De oplossingen liggen daar niet in de eerste 5 slagen, de opbouw is vaak veel complexer en je moet de spelers in stelling brengen voor het punt. Iets wat veel minder speelt in het enkelspel. Omdat de omvang van de hoeveelheid informatie veel te groot zou worden als ik alle onderdelen zou behandelen ga ik me in deze bijscholing beperken tot het meest eenvoudige deel, namelijk het enkelspel met wellicht enige uitstappen naar de dubbels.

Ik ga proberen op deze bijscholing een inzicht te geven van mijn manier van denken op tactisch gebied, dit ga ik doen voor zowel de wedstrijdcoaching als de training in zowel praktijk als theorie.

Ron Daniëls
Da Nang April 2011