2011: Het jaar van veranderingen voor Erik Meijs

Ken je Leeuwarder BC al?

Ook betekende dit dat ik weer thuis ging wonen en dus afstand ging nemen van veel mensen en echt een ander leven ging beginnen.

Ik kan met trots zeggen dat het eerste half jaar met TEAM Meijs een succes is geweest en dat ik weer met groot plezier en enthousiasme op de baan sta en daar gaat het tenslotte om! Geen twijfel dus over de keuzes die ik heb gemaakt. Het is heel goed geweest en heeft mij een enorme boost gegeven.

Ik blik nog eens terug op de periode vanaf 1 juli 2011. Na vele gesprekken met de technisch directeur van dat moment, Martijn van Dooremalen en de bondscoach Gerben Bruijstens kwamen we uiteindelijk samen tot de conclusie dat mijn toekomst niet op Papendal lag en dat ik vooral mijn eigen pad en plan moest gaan volgen als ik daar in geloofde! Deze stap was voor mij erg spannend, want het had een aantal flinke gevolgen.

Ik zou gaan overstappen naar een andere sponsor, ik zou al mijn trainingen zelf moeten gaan regelen, ik zou een team moeten gaan verzamelen om mij heen en zeker zo belangrijk, ik zou alles zelf moeten gaan bekostigen. Na vele gesprekken met mijn ouders wist ik zeker dat we het financiële plaatje rond zouden krijgen, dus dat de volgende stap nu gezet kon worden, namelijk het zoeken van een team om mij heen! Na een aantal gesprekken met trainers en andere mensen was het al vrij snel duidelijk dat er flink wat mensen mij wilden gaan helpen om mijn droom te gaan waarmaken! TEAM Meijs was geboren.

Mijn nieuwe start begon meteen al begin augustus op Oro in Denemarken met een trainingskamp van Ron Daniëls. Ron is mijn hoofdtrainer en daar ben ik trots op! Ondanks de regelmatige kritiek op hem, blijf ik gewoon achter Ron staan, want wat er ook gezegd wordt over hem of het nou terecht is of niet, op de baan weet hij waar hij over praat en weten hij en ik precies waar we heen willen en naar welk spel en daar komt niemand tussen!

Na de weken Oro en het verwerken van de teleurstelling dat mijn eerste Aziatische toernooi in Vietnam niet door kon gaan, stond eind augustus de Slovak International op het programma. De waarschuwing vanuit mijn team dat het begin moeilijk zou zijn, werd al meteen bewaarheid. Geen coach, niemand van mijn team en spelen tegen een ex-teamgenoot van de nationale selectie. Geen prettige herinnering, maar gelukkig is het in de maanden daarna alsmaar beter gegaan op de toernooien. Dat geldt ook voor de competitie. In het begin liep het nog niet zo soepel, maar de laatste wedstrijden gaat het uitstekend en gelukkig heb ik mijn toernooiprogramma zodanig kunnen afstemmen op de competitie dat ik uiteindelijk maar 2 van de 18 reguliere wedstrijden mis.

Wat betreft de toernooien, na Slowakije heb ik achtereenvolgens, met wisselend succes, de volgende toernooien gespeeld: de Belgian International, de Dutch Open, Hungarian International, Scottish International, Irish International en vorige week nog de Turkish International. Bij elk toernooi zat een ander verhaal, waarbij ik elke keer weer iets heb bijgeleerd om een topspeler te worden, maar dat hebben jullie allemaal op mijn site kunnen lezen. Tussendoor ook nog in Denemarken geweest voor een trainingsstage van een week bij topclubs en toptrainers. Het resultaat van dit alles qua ranking is dat ik na deze week de top 200 van de wereld dicht ben genaderd (juni 2011 was dat nog rond plek 350). Daar ben ik niet ontevreden over, zeker gezien het feit dat het een pre-Olympisch jaar is en alle toernooien dus veel sterker bezet zijn dan het afgelopen jaar.

Lees de rest van Eriks verslag op zijn website.