Vincent de Vries: 'Zonder begeleiding naar Hellas International'

Maak kennis met Jason de Graaf!

Gelukkig zijn er nog steeds behulpzame Grieken ondanks de crisis, die toch wel duidelijk te merken is. Er lopen vreemde figuren rond in de trein en ook op het vliegveld zien ze er niet allemaal 100% uit. Na een ruime 2 uur kwamen we aan in het hotel waar we vriendelijk ontvangen werden door een mevrouw die al minstens 30 jaar niet meer naar de tandarts was geweest. De kamers waren verder prima. Alida, Soraya, Ruben en ik zijn daarna even Loutraki gaan verkennen. We hebben een lekker drankje in de zon gedronken en zijn daarna naar de hal geweest om wat te badmintonnen. Helaas waren ze de banen nog aan het opbouwen en konden we de taxi weer terug naar het hotel pakken.

De volgende ochtend hadden we goed ontbeten en waren daarna weer per taxi naar de hal gegaan. Kwalificatie dag. Alleen Ruben en ik moesten spelen, want zoals altijd is er bij de herensingels een groter deelnemersveld en moesten er eerst drie partijen gewonnen worden voordat je in het hoofdtoernooi stond. Mijn eerste partij was tegen een onbekende Rus. Deze beer had zo te zien al minstens 1000 uur in het krachthonk doorgebracht. Je kan nog zo hard smashen, maar als je dat alleen maar rechtdoor doet, heeft het ook weinig nut. Hij kreeg ook niet veel kans om te smashen aangezien ik het tempo zo hoog had liggen dat hij achter de feiten aanliep. In twee games stapte ik als winnaar van de baan.

Lees de rest van het verhaal op de website van Vincent de Vries.