Gayle Mahulette over haar Open International Marokko

Maak kennis met Kirsten de Wit!

Op woensdag 6 november vertrok ik met mijn teamgenoot (BC Amersfoort) Vincent de Vries naar het warme Marokko, waar het ongeveer 22 graden was. De vlucht duurde 4 uur en verliep prima. Eenmaal op de airport aangekomen stonden we bijna een uur te wachten bij de paspoortcontrole. Toen we eindelijk door konden hoopten we snel naar het hotel te kunnen rijden met degene die ons zou komen ophalen. En precies waar ik bang voor was gebeurde... Er stond geen welkomstcomité, zoals beloofd was in de e-mail: Do not worry!

Vincent en ik hebben de airport zo'n 5 keer afgestruind op zoek naar de juiste taxibestuurder met het bordje: Badminton. We besloten hulp te vragen bij de service desk, waar wij de aardige medewerker Ayoub hebben ontmoet. Hij zei dat hij vlakbij ons hotel woonde en hij ons wilde begeleiden naar de plaats van bestemming, aangezien hij klaar was met zijn dienst. (Achteraf bleek ons welkomstcomité wel degelijk op ons gewacht te hebben en wel tot 23:00 uur! Tja, dat krijg je als je bij de verkeerde terminal wacht...)

Met z'n drieën reisden we met de trein en vervolgens met de taxi. De taxi was erg klein, vandaar ook de naam: petit taxi. Onze grote koffers pasten duidelijk niet in de auto, dus ik was al aan het rondkijken voor een grotere taxi. De taxichauffeur vond het echter geen probleem om de koffers in een te kleine bak boven op de taxi te gooien, zonder het vast te maken met touw of iets! Tijdens de rit hield ik bij elke bocht en hobbel of gat in de weg mijn hart vast! Gelukkig kwamen wij en onze bagage heelhuids aan bij het hotel.

Lees de rest van dit artikel op de website van Gayle Mahulette.