Goede partijen in Portugal en Zwitserland

Maak kennis met Jareth van der Weijden!

Mijn coach deze keer was Fred van Wankum, wat dus één ding betekende, geen smoesjes over ik ben moe, want dat zou ik bij thuiskomst alweer in het elastiek moeten. (Degenen die Fred kennen, weten precies wat ik hiermee bedoel.)

Na een prima reis kwamen we aan in het dorpje waar het toernooi werd gehouden. De zon scheen volop wat natuurlijk heerlijk was na al die regenachtige weken in Nederland. Hapje eten, rusten en de volgende dag aan de bak.

De eerste 2 rondes kwam ik tegen Engelse spelers te staan die net jeugd af zijn en dus net het senioren circuit zijn ingestroomd. Dus, even wennen aan het speltype in beide gevallen, maar al gauw werd het eenrichtingsverkeer en won ik beide partijen eenvoudig in twee sets.

Wederom een kwartfinale dus en op zich al een mooi resultaat. Natuurlijk wilde ik meer. De tegenstander in de kwart was echter een heel ander verhaal. Ik kreeg een van de weinige Aziaten tegenover me, namelijk Rei Sato uit Japan. Natuurlijk zoek je zo'n speler even op om te zien wat voor niveau je tegenover je krijgt. Drie jaar niks meer gespeeld, maar ervoor Super Series... mmm, dat zou nog wel eens aardig schrikken kunnen worden. Ik had hem tijdens dit toernooi al wat wedstrijden zien spelen, maar het leek erop dat hij zich nog wat inhield.

Echter in zijn 2de ronde tegen Nick Fransman ging opeens het tempo omhoog en kon ik goed zien wat hij in zijn mars had. Heb veel van de wedstrijd kunnen zien en wist dus wat ik kon verwachten. De dag erna begon de wedstrijd dus. Een ding was erg belangrijk, namelijk mijn verdediging aangezien deze kamikaze-piloot als een komeet over de baan sprong en bewoog en onder elke shuttle dook, waardoor hij continu de druk hoog bleef houden.

Lees de rest van dit artikel op de website van Erik Meijs.