Lekkere broodjes en hoogstaand badminton in Denemarken

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Beide ploegen waren in de degradatiepoule terecht gekomen en zouden zich via deze wedstrijden veilig kunnen spelen. Spanning verzekerd dus. De wedstrijden zouden om 14.00 uur beginnen, de spelers van het eerste en tweede team werden al om 12.30 uur verwacht.

Ik was ruim op tijd bij de hal aanwezig en heb een beetje de omgeving verkend. Direct naast de hal ligt een voetbalveldje en een mooi wandelpad. Een wandelpad dat uitnodigt voor een romantische wandeling. Maar daar was ik niet voor gekomen.

Iets na tweeën begonnen de wedstrijden. Er werd op zes banen gespeeld, de hal heeft ook maar zes banen. Op baan 1-3 speelde Holbaek 2 tegen Hvidovere 2 om in de derde divisie te blijven. Op baan 4-6 speelde Holbaek 1 tegen Esbjerg 1 om in de tweede divisie te blijven. In Denemarken is het zo geregeld dat er maar een team per vereniging per divisie mag spelen. Dat houdt in dit geval in dat als Holbaek 1 degradeert Holbaek 2 automatisch ook degradeert. Ongeacht wat Holbaek 2 zelf als resultaat haalt. Ook als ze kampioen worden degraderen ze, tenminste als ik het allemaal goed begrepen heb.

In Denemarken spelen ze 13 partijen per wedstrijd en er wordt zoals gezegd op drie banen gespeeld. Er wordt begonnen met twee gemengddubbels en een damessingle. In de vier teams die spelen speelt maar een persoon die ik ken. Ik zie mezelf dan ook maar als neutraal toeschouwer. Voor een neutrale toeschouwer was er bijzonder veel te beleven. Alle teams hebben belangen die op het spel staan en dat is van het spel af te lezen. Er wordt gevochten voor ieder punt. Dat levert heel veel strijdlust op en dat spat van de wedstrijden.

Op de meeste banen is er coaching. Op een gegeven moment telde ik vijf coaches op zes banen, waaronder niet de minste. Oud-topspeler Peter Espersen was er en zelfs Mads Pieler Kolding (nationale selectie voor herendubbel en de huidige mixpartner van Camilla Ryter Juhl) heb ik in actie gezien als coach. Ik had al begrepen dat er de laatste weken op de training veel fysieke training was geweest en dat er mening rijtje shuttles doorheen geslagen was in de multishuttle feeding. Gevolgen daar van waren dat er diverse spelers met pijntjes waren, maar ook dat de spelers bijzonder fit waren. Het tempo in de wedstrijden lag hoog van het begin tot het einde van de wedstrijd.

Na de eerste ronde wedstrijden spelen ze nog een damesenkel, dan vier herenenkels, twee damesdubbels en dan nog drie herendubbels. Na de herenenkels komen zoals gezegd de damesdubbels. Na het vuurwerk in de herensingle vielen damesdubbels een beetje tegen (ook hier heeft de trainer nog enig werk te verrichten). Maar het werd weer helemaal goed gemaakt door de herendubbels. Op zes banen werden de herendubbels bijna tegelijk gespeeld. Als neutraal toeschouwer kom je dan ogen en oren tekort. Zes herendubbels zoals ik die zelden zie in de Nederlandse eredivisie en dan ook nog zes tegelijk, naast elkaar. Een mens zou voor minder naar de sporthal gaan.

Nadat de laatste shuttle gevallen was bleek dat Holbaek 2 met 9-4 gewonnen had en daardoor voorlopig veilig is. Holbaek 1 heeft met 7-6 gewonnen. Ze zijn nog niet helemaal veilig. Ze zijn mede afhankelijk van het resultaat van Esbjerg tegen KBK in het weekeinde van 23-24 maart. De wedstrijden waren begonnen om 14.15 en waren klaar rond 16.50 uur. Op dat moment staat Holbaek 3 al te trappelen voor hun wedstrijd tegen Lillerod 3. Zij werden verzocht om om 15.45 aanwezig te zijn voor de wedstrijd van 17.00 uur. De laatste speler kwam volgens mij om 16.00 uur binnen. De tegenstanders waren om 16.30 uur binnen. De wedstrijden begonnen om even 17.00 uur op vijf banen tegelijk.

Op dat moment bedacht ik mij dat er in de kantine nog lekkere broodjes waren. Dus snel naar de kantine en een broodje gehaald en vanuit de kantine de wedstrijden gevolgd, maar dat is toch niet hetzelfde als in de hal aanwezig zijn. Dus het broodje snel opgegeten en weer terug naar de hal. Daar werd met dezelfde passie als in de teams die al klaar waren gestreden voor de overwinning. Voor Holbaek 3 stond er niets op het spel. Ze kunnen niet degraderen, maar ook niet promoveren. Maar dat was aan de inzet niet te zien. Ook hier werd gestreden voor ieder punt. Zo zie ik dat graag.

Ik denk dat de hoofdtrainer het ook graag zo ziet. Ik denk dat hij al om 12.00 uur in de hal was en toen ik om 20.00 de hal verliet ging hij net met een paar biertjes op een dienblad naar de andere trainers / coaches toe om de wedstrijden nog even na te bespreken. Hij zal niet vroeg thuis geweest zijn, maar hij zal tevreden geweest zijn met de resultaten. Alle teams hadden gewonnen. De einduitslag van Holbaek 3 tegen Lillerod 3 was 8-5 in het voordeel van Holbaek.

Op weg naar huis bedacht ik mij dat ik genoten had van de wedstrijden en dat ik mij goed kan voorstellen dat je daar als Nederlandse speler graag deel van wilt uitmaken, die inzet, die beleving van je sport, het niveau van spelen. Maar ik bedacht mij ook dat ik al mijn haast om terug te gaan naar de hal om de wedstrijden te volgen ik niet veel van mijn broodje geproefd had. Het was een kleine opoffering voor het genot om de wedstrijden van dichtbij te volgen.

Het is even rijden naar Holbaek, maar dan heb je ook fantastisch badminton en een, volgens mij dan, lekker broodje. Ik hou het speelschema voor volgend jaar in de gaten.