Een pyschologisch spelletje van Carolina Marin

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Filosoferend over de partijen van gisteren bij een warm kopje thee kwamen we tot grote verwachtingen van de partij van Lee Chong Wei tegen Viktor Axelsen, de laatste partij van het ochtendprogramma. Tijdens de Denmark Open van afgelopen oktober had Viktor nog een game lang badmintonles gehad van Lee Chong Wei. Maar gezien het spel van de afgelopen partij van Viktor zat dat er volgens ons niet meer.

Bij binnenkomst in de hal was daar de zomer ook een beetje op zijn retour, de temperatuur viel mee. Het was heel druk op de parkeerplaats en we moesten de auto een heel stuk verder plaatsen. Tijdens het lopen van auto naar hal merkte dat de zomer buiten in ieder geval op zijn retour was, het was frisser dan de voorgaande dagen. Het ochtendprogramma was al een heel stuk gevorderd toen we binnenkwamen. Verder dan dat gedacht hadden.

De partij van Viktor en Lee Chong Wei stond op punt van beginnen. Bij het betreden van de baan kregen beiden een bijzonder warm welkom, maar Viktor toch iets meer dan Lee Chong Wei. Vanaf het begin van de partij was duidelijk dat er een andere Viktor op de baan stond dan de dag ervoor. Hij leek afweziger, minder geconcentreerd, minder aanvallend, minder assertief en minder scherp dan in zijn vorige partij. Lee Chong Wei daarentegen was van af de eerste bal scherp. Het was duidelijk dat hij ook op een missie was, net zo als Viktor dat gisteren was.

Viktor heeft twee games lang badmintonles gehad. Lee Chong Wei wilde Viktor duidelijk maken wat zijn plaats was. Bijvoorbeeld in de tweede game, Victor maakte een schijnbeweging aan het net waar Lee Chong Wei bij uitzondering intrapte, hij werd helemaal overspeeld. Viktor speelde daarna een hoge service, die werd direct met een cross smash afgemaakt. De service van Lee Chong Wei die daarop volgde was een flickservice, waar Viktor volledig intrapte. Victor had de boodschap begrepen, er worden geen grappen gemaakt met Lee Chong Wei.

Gisteren had de coach van Viktor niet veel werk omdat alles goed ging, vandaag had hij ook niet veel werk. Viktor was niet echt bereikbaar voor zijn coach. Waarschijnlijk als hij gezegd had dat de jurk hem goed stond had hij ook geknikt. Lee Chong Wei had weer een korte partij en energie gespaard.

Je vraagt je dan af wat er tussen gisteravond en nu gebeurd is dat Viktor zo veranderd is. Gisteren was Victor nog een man met een missie, daar was vandaag niet veel meer van over, die man van gisteravond. Is de aandacht dan tocht verslapt, heeft hij zich gerealiseerd dat winnen van Lee Chong Wei op dit moment toch te hoog gegrepen is, of is hij misschien overgeconcentreerd geweest.

Het ochtend programma was veel eerder afgelopen dan wij verwacht hadden en hadden daardoor ruim tijd over voor een toeristische uitstap. We zijn naar Dyrehaven Bakken geweest. Een ouderwets pretpark in een groot park. Gratis entree, dus dat is geen enkel risico. Een echt ouderwets pretpark, waar allerlei Denen door elkaar lopen, opa's en oma's, met en zonder kleinkinderen, hele gezinnen die een dagje uit zijn, vrijgezellenfeesten, vaders onder de tatoeages met hun kinderen in de wandelwagen. Er zijn allerlei attracties uit lang vervlogen tijden, wie kent nog touwtje trekken, het ballenkanon, ballen gooien, ballen gooien op borden die achter in het tentje staan, een pijltje met een zuignap schieten op beertje achter een plexiglas plaats (als je het hartje van de beer raakt en de pijl blijft zitten heb je prijs) en onze persoonlijke favoriet, met een waterpistool richten op zweetvoeten. Want zweetvoeten zouden we weer krijgen in de avondsessie.

Bij terugkomst bij hal was het zo mogelijk nog drukker op de parkeerplaats dan 's ochtends. De hal was weer helemaal gevuld en de temperatuur was weer gestegen tot zomerse waarde. De eerste partij van de avond was de partij van Chen Long tegen Tommy Sugiarto. Kenners onder het publiek hadden nog mee gemaakt dat de vader van Tommy wereldkampioen werd in 1983 in Denemarken. Dat resultaat heeft Tommy dit jaar niet kunnen evenaren. Hij verloor in twee lange sets van Chen Long, die weer een lange partij had.

Aan het einde van de tweede set gleed Tommy nog weg en bleef op de baan zitten met zijn arm omhoog ten teken dat hij de referee op de baan wilde hebben. De scheidsrechter nam dit gebaar snel over en er was blijkbaar lichte paniek want de referee kwam in looppas de baan op (voor mij was dit een eerste keer, een hardlopende referee). Het bleek allemaal mee te vallen, later in partij is de fysiotherapeut nog even de baan op geweest om met coldspray het been van Tommy even kort te behandelen. Ik denk niet dat de blessure van Tommy van invloed geweest is op het resultaat van de wedstrijd.

Tijdens de wedstrijd van Tommy hebben we even gekeken naar het warm spelen van Carolina Marin. Dat ging er heel ontspannen aan toe. In de partij die ze erna speelde ging het er heel anders aan toe. Gisteren zagen we een rustige Carolina, vandaag zagen we een agressieve, assertievere Carolina. Ook de stijl van coachen was anders. Zat de coach gisteren heel rustig en stil op zijn stoel, vandaag bewoog hij veel meer op zijn stoel en waren er veel meer handgebaren. Ook tussen de punten door gedroeg Carolina zich heel anders.

Er werd een heel ander psychologisch spel gespeeld. Gisteren was Carolina niet de bovenliggende partij, vandaag wilde ze de hele baan beheersen, met alles wat erbij hoort, de scheidsrechter, de servicerechter en de tegenstander. En het werkte. Ze won de partij.

Na deze partij gingen alle Denen er weer voor zitten. Het Deense herendubbel moest het opnemen tegen een Koreaans herendubbel. De Denen zaten geen moment lekker in de wedstrijd. Waar ze elkaar normaal moeiteloos vinden was die chemie er vandaag niet. Dan helpt het niet dat je tegen de nummer 1 van de wereld speelt. In de eerste game was er zoveel druk van de Koreanen op de servicereturn dat de Denen heel veel risico moesten nemen en daar veel fouten mee maakten. In de tweede game was die druk minder, maar de toon was al gezet. De Denen speelde een hele stroeve wedstrijd en hebben geen enkel moment aanspraak kunnen maken op de winst.

Resten ons nog twee gemengd dubbels, eerst een Chinees paar tegen een ander Chinees paar. Onze verwachting was dat er een paar was dat gemakkelijk zou winnen en op die manier energie zou sparen voor de finale. En dat gebeurde ook. Resultaat was dat het geen spannende en leuke partij was. Helaas voor het publiek telt in dit geval het resultaat. Laatste partij van de avond was het gemengd dubbel van Joachim Fisher en Christinna Pedersen tegen Ma Jin en Xu Chen. Ook hiervan was de verwachting dat het Chinese paar zou gaan winnen. We hadden Joachim en Christinna gisteren zien spelen en hadden niet de verwachting dat het vandaag anders zou zijn. Dat kwam niet helemaal uit, met name Christinna speelde beter dan gisteren. Ze speelde meer zo als we van haar gewend waren, maar nog lang niet op het niveau dat ze normaal gesproken haalt. En dan kom je te kort tegen dit soort hele goede tegenstanders. Hoe hard Joachim ook werkte, het was niet genoeg. De eerste game haalden ze nog redelijk wat punten, maar de tweede game ging snel naar Ma Jin en Xu Chen. Op weg naar de perskamer kwamen we Ma Jin en Xu Chen nog tegen, ze werden geïnterviewd voor de televisie. Van dichtbij is Ma Jin een stuk groter en lijkt ze een stuk vriendelijker dan op de baan.

In de perskamer lagen nog een paar broodjes. Deze zaten in een papieren verpakking, in de hoop dat deze beter waren dan de broodjes die we van de week gegeten hadden hebben we ze geprobeerd. Het waren dezelfde broodjes en voor de smaak maakt het niets uit, een papierenverpakking of een in een plastic doosje.

Voor de intimi die willen weten hoe warm het was, de stroopwafels waren deze week nog niet zo lekker. Hoe ze gaan smaken tijdens de finales zult u hier te lezen krijgen.