Denmark Open Inside: dinsdag 13 oktober 2015

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Wat te denken van Joachim Persson. De oude rot kan het nog steeds en speelde een goede wedstrijd tegen Raul Must. Joachim is fit, maar niet fit genoeg om dit soort partijen op conditie te winnen, na bijna een uur moest hij zich gewonnen geven. Je zag in de derde game de moed hem in de schoenen zakken en het heilige vuur langzaam doven.

Een andere oude rot, Christian Lind Thomsen, kon de partij tegen Andre Tedjono wel op conditie winnen, na een partij van meer bijna 5 kwartier was de winst binnen. Ook de volgende partij van Christian was een lange partij, 50 minuten had hij nodig om het hoofdtoernooi te bereiken. Dan speelt hij tegen de nummer 7 van de plaatsingslijst, kijken of hij hersteld is van de lange partijen van de dinsdag en of hij een kans maakt op de 2e ronde.

Er waren dinsdag middag veel langere partijen. Ik heb al tijd niets meer gehoord over een andere puntentelling. De bobo's zullen nog wel vinden dat de partijen te lang duren. Ik denk dat het publiek komt voor mooi en spannend badminton en dat het voor het publiek niet snel te lang duurt als de partij goed en spannend is. Persoonlijk ken ik partijen die na 5 minuten al te lang duren en partijen die mij nog steeds boeien na een uur of langer. Helaas zullen we als publiek wel niet gevraagd worden wat wij er van vinden.

De zussen Julie en Cecilie Finne-Ipsen speelden samen tegen 2 Duitse dames. Ze verloren de 1e game, wonnen de 2e en kwamen in de 3e game met 9-0 achter, kwamen terug, kwamen aan het einde van de 3e game op voorsprong maar geven de winst aan het einde weg door 2 fouten van de jongste zus. Het was fascinerend om te zien dat de jongste zus tijdens het spel de leiding heeft, zij trekt het liefst naar het net en probeert daar vandaan de wedstrijd te sturen. De oudere zus is de fysiek sterkere en neemt vaak het achterveld voor haar rekening. Maar op het moment dat de rally eindigt is de oudere zus weer degene die de leider is, zij is dan ook de mentaal sterkere en is ze de steun voor de jongere zus. Dat is de creatieve speelster en mag fouten maken. De oudere zus zorgt er voor dat ze dat steeds durft en positief blijft.

Opvallend was het een voor mij nieuw Chinees heren dubbel, Lu Kai en Liu Cheng. De Chinezen waren fysiek groter dan hun Deense tegenstanders, daar waar we gewend waren aan het feit dat de Aziaten over het algemeen iets kleiner zijn de Westerlingen. Ze missen nog routine en ervaring, maar als dit soort fysiek grote spelers de kwaliteiten krijgen die hun voorgangers ook hadden dan zullen we in het Westen iets moeten gaan verzinnen om van dit soort spelers te gaan of te blijven winnen.

De Koreanen hebben een hoofdcoach mee, een oudere trainer met heel veel respect van de spelers en de andere Koreaanse trainers. Hij zit op de tribune en houdt alle Koreaanse spelers en trainers in de gaten. Na hun wedstrijd komen de spelers naar boven op de tribune waar ze dan op audiëntie komen bij hem. Op zijn Koreaans wordt er dan een kleine buiging gemaakt naar de trainer waarna hij zijn analyse van de wedstrijd geeft. Na deze analyse wordt er weer gebogen en vertrekken de spelers.

Gisteren bleek dan niet alle spelers op de hoogte zijn van dit ritueel. Een jonge speelster hield na de analyse haar hand omhoog voor een high-five, ze schrok zelf van haar gebaar, maar kon hem ook niet meer terug trekken. Je merkte aan de hoofdcoach enige vertwijfeling wat het nu moest met deze voor hem ongewone situatie. Hij loste het op door met enige aarzeling de high-five te geven. Waarna de speelster vertrok in de wetenschap dat ze fout gemaakt had.

Na afgelopen zaterdag de Onder 19 gezien te hebben bij de Danish Junior Cup was dit weer van een iets hoger nivo. Als deze lijn zich voortzet gaan we de komende dagen nog prachtig badminton zien. Misschien toch maar een kussentje meenemen om op te zitten. Misschien dat u daar nog van gaat lezen.