Denmark Open woensdag: de bovenbenen van Chloe Birch

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Met name de Russische dame leek last te hebben van een verschrikkelijk ochtendhumeur, een beetje verveeld en ongeïnteresseerd stond ze op de baan. De heer deed zijn best, bij vlagen speelde ze goed en maakten ze een aantal punten op rij, maar daarna zakte het weer in en kwamen Robin en Cheryl weer terug.

De Russische dame speelde later op de dag, veel later op de dag (de wedstrijden liepen op sommige banen ver achter op schema, op sommige banen meer dan vijf kwartier) nog een single. Ze kwam bij de single de baan op gekleed in stemmig zwart, inclusief een zwarte legging en met dezelfde gezichtsuitdrukking als ik eerder die ochtend gezien had. Niet te hopen dat het ochtendhumeur overgaat in een middaghumeur dat dan weer naadloos overgaat in een avondhumeur. Haar humeur zal er niet beter op geworden zijn na de single, die verloor ze namelijk ook, net als het gemengddubbel.

Het toernooi heeft al een aantal favorieten verloren. Chen Long lijkt nog niet de oude vorm van vroeger gevonden te hebben. Op de wereldkampioenschappen verloor hij vrij dik van Victor Axelsen. Tijdens dit toernooi verliest hij al in de eerste ronde van de Koreaan Lee Hyun Il, in een partij van twee games die samen een uur duren. Als hij van de baan komt lijkt hij vermoeid, iets wat vroeger bijna niet voor kwam bij hem. Misschien wordt hij te oud voor zijn type spel of hebben de tegenstanders door hoe ze tegen hem moeten spelen. Zijn techniek lijkt beperkt, hoewel hij die perfect uitvoert.

Bij de wedstrijd van Lee Chong Wei lijkt er in het begin een herhaling aan te komen van vorig jaar. Toen verloor hij vroeg in het toernooi al van Brice Leverdez, maar gelukkig voor het toernooi en het publiek was Pablo Abian niet zo goed als Brice en wint Lee Chong Wei.

Meerdere spelers lijken na de wereldkampioenschappen het vizier nog niet helemaal scherp te hebben voor dit toernooi. Carolina Marin had een andere coach achter de baan dan normaal. Dat had zijn invloed op haar spel: het was in zijn geheel een stuk minder dan dat ik van haar gewend ben, minder geconcentreerd, mindere focus, minder de baas op de baan willen zijn dan anders en minder controle over de plaatsing van de shuttles. En ze had de pech gelijk tegen Saina Nehwal te spelen, ook een speelster met een grote erelijst. Saina was er duidelijk meer op gebrand te winnen dan Carolina. Carolina kwam de baan met een gezicht dat iets zei als: "Het zal allemaal wel, ik vind het best."

Ook Pusarla Sindhu ligt al uit het toernooi. Tijdens de wereldkampioenschappen nog finaliste, ook hier geplaatst voor de finale. Ook hier zaten er andere coaches achter de baan. In het verleden werd ze gecoached door een dame, die dame kon fantastisch met haar hoofd schudden als ze aan het coachen was. Op een manier die alleen schijnt te passen bij dames uit India. Soms rijst de vraag of een coach veel invloed. Ik denk dat het heel wisselend is, soms is de coach van grote betekenis en soms ook helemaal niet.

De Nederlandse coach bij de herendubbel van Robin Tabeling en Jelle Maas zat maar te gebaren en te roepen dat de heren de hele baan moesten gebruiken, de ballen veel hoog naar achteren spelen en het veld breed houden. Veel effect leek het niet te hebben.

Mathias Boe en Carsten Mogensen slaagden erin het speelveld regelmatig heel klein te houden en daar zijn ze beter dan de Nederlandse spelers. Dan blijkt weer hoe belangrijk het is om perfecte controle te houden over de shuttle. De foutenmarge is bijzonder klein, de shuttle moet perfect geplaatst zijn, is hij dat niet dan geef je de tegenstander een mogelijkheid om in de aanval te gaan. En ik mag er toch van uit gaan dat iedere badmintonner weet dat je aanvallend meer punten maakt dan verdedigend.

De basis voor een goede controle over de shuttle ligt bij techniektraining. Ik weet dat het weer een herhaling van iets dat al heel vaak gezegd is, maar daar zijn we in Nederland niet zo goed in. De technisch directeur van de Nederlandse bond heeft aangekondigd dat er een nieuw lesprogramma voor de trainersopleiding komt, hopelijk dat de techniektraining het belangrijkste punt is van het programma. Maar ik vrees het ergste.

In de ochtend heb ik een damesdubbel gezien waarvan ik hoop dat dat de toekomst is van de damesdubbel, een linkshandige en een rechtshandige Chinese speelden tegen een linkshandige en rechtshandige Hong Kong Chinese. Een partij in 3 games en bijna een uur. Vanaf het begin een bijzonder hoog tempo, beide partijen die de aanval zochten en over een goede aanval beschikten. Een heel andere partij dan veel andere damesdubbels later op de dag, waar veel ballen weer hoog naar het achterveld gespeeld werden en de aanval niet krachtig genoeg was om door de verdediging heen te slaan.

Ik ben geen voorstander van veel kracht in badminton, maar een zekere mate van kracht is wel nodig. De bovenbenen van Chloe Birch verraden veel kracht, zij heeft bovenbenen waar een baanwielrenster jaloers van zou worden. Maar het gewicht van de bovenbenen moet wel de baan over. Er daar zit gelijk de tegenstrijdigheid. Het lijkt geen voordeel te hebben. De tendens lijkt veel meer te gaan naar slanke spelers die heel bewegelijk zijn.

Als de zaal woensdag niet uitverkocht was dan scheelde het niet. Zoals eerder gezegd is Viktor Axelsen de grote favoriet en lieveling van het publiek. Bij de aankondiging van zijn wedstrijd kreeg hij al een groot applaus. In zijn wedstrijd leek hij de favorietenrol helemaal waar gaan maken. Hij heerste over de baan en zijn tegenstander.

In vergelijking met vorig jaar is hij gegroeid, niet alleen fysiek maar ook mentaal. Hij heeft een geweldige uitstraling op de baan. Daar gaan we nog wat van zien dit toernooi, net als de bakker op de hoek meer van mij gaat zien. Hij heeft de slag om de broodjes gewonnen, die van hem zijn beter dan in de perskamer. Donderdag weer nieuwe partijen en een nieuw broodje, u leest er nog van.