Voorzetter ontmoet voorzitter

Maak kennis met Kelly van Buiten!

De afspraak was op het gemeentehuis van gemeente Rijswijk. De voorzitter had daar blijkbaar heel goede connecties, we mochten gebruiken maken van de kamer van de burgemeester. Het enige merkwaardige was dat iedereen in het gemeentehuis hem bleef aanspreken met burgemeester en dat ik de enige was die hem aansprak als voorzitter. Mijn voorstel was om in plaats van een vragenlijst af te werken te komen tot een open en eerlijk gesprek, waarop de voorzitter direct inging en voorstelde elkaar dan maar direct te tutoyeren. Want dan van mijn kant weer geen enkel probleem was.

Badminton hetzelfde als beachvolleybal?

In het gesprek zijn vele problemen aan de orde gekomen. Ik heb als trainer mijn zorgen kunnen uiten over de trainersopleidingen zoals Badminton Nederland die op dit moment verzorgt. Die is de ogen van velen onder het gewenste niveau. Daar is al veel over gesproken en geschreven.

Veel van diezelfde mensen vragen zich ook af wat de nieuwe technisch directeur Victor Anfiloff gaat doen aan deze situatie. Het is bekend dat de Australiër geen technische kennis heeft van badminton, hij komt uit het beachvolleybal. Het begeleiden en opleiden van talenten dat hij daar gedaan heeft, lijkt mij iets anders dan een technisch beleid uitzetten voor de breedte van de sport.

Charles van Commenée, voormalig lid van NOC*NSF en prestatiemanager bij de Engelse atletiekfederatie, heeft onlangs in een interview in de Telegraaf aangegeven dat de ontwikkeling van de sport en de talenten begint op de club. Dat lijkt mij ook een taak van de nieuwe technisch directeur: het ontwikkelen van goede training op de club. Maar als deze functionaris onbekend is met de sport, de trainers en de cultuur in de badmintonclubs, dan wordt dat een moeilijke zaak. Het lijkt mij ook niet wenselijk dat de nieuwe technische directeur ruim de tijd neemt om zich daarin te verdiepen. We hebben daarvoor als badmintonsport de tijd niet meer, dat is een luxe die we ons niet kunnen veroorloven.

Volgens de voorzitter is het een mogelijkheid dat Badminton Nederland iemand anders laat zorgen voor de invulling van het sportspecifieke technische beleid. Bij mij komt dan vanzelf de vraag op of Badminton Nederland het geld daarvoor heeft. En… er is een aanwijsbare reden waarom de technisch directeur van een organisatie vaak een brede en ruime sporttechnische kennis heeft.

Wat er met de technische beleidsplannen van de vorige technisch directeur is gebeurd, of ze af zijn, waar ze zijn en of er nog iets mee gaat gebeuren kan de voorzitter niet direct aangeven.

Krimpend ledental

Het ledental neemt nog steeds af. Volgens de voorzitter verliest Badminton Nederland net zoveel leden als dat er leden bijkomen, wat zou betekenen dat er géén ledendaling is. Het lijkt mij dat Badminton Nederland een probleem heeft om leden te houden. De badmintonbond organiseert bijeenkomsten voor clubbestuurders met als thema ledenwerving en ledenbehoud. Misschien is het thema ledenbehoud het belangrijkste.

De voorzitter en ik zijn er het erover eens dat een trainer een belangrijke schakel is in het behoud van leden. Als er goed en leuk training gegeven wordt, zullen leden sneller geneigd zijn om lid te blijven dan wanneer ze slechte en vervelende training krijgen waarin ze niet merken dat ze vooruit gaan.

We zijn het er ook over eens dat het ledenverlies een maatschappelijk probleem is waar veel andere sportbonden ook mee worstelen. Veel mensen willen geen lid meer zijn van een sportvereniging, daarin staat Badminton Nederland niet alleen. Maar dat mag geen reden zijn om je daar dan geen zorgen meer over te maken en het maar te accepteren. Ik denk dat mensen sneller lid blijven van een vereniging waar het sociaal sterk is dan bij een vereniging waar op sociaal vlak niets te beleven is. Dit lijkt mij ook een thema voor een bijeenkomst: hoe zorgen we als club voor een sterk sociaal milieu binnen de club?

Leden als verdienmodel

We hebben het ook het succes van 'wilde bonden' - of zoals de voorzitter ze graag noemt 'andere en nieuwe bonden' - zoals de Bossche Badminton Federatie. De vraag is wat Badminton Nederland te bieden heeft t.o.v. deze bonden. Deze vraag kunnen we beiden niet beantwoorden. Badminton Nederland wil deze mensen er graag bij hebben als lid.

Dan valt plots het woord 'verdienmodel' in een reactie van de voorzitter. Daar hebben we een stevig meningsverschil over. Het woord roept bij mij een gevoel op dat men probeert zoveel mogelijk aan mij te verdienen en niet een gevoel dat men iets doet om mij te helpen. Het heeft voor mij een negatieve associatie. De voorzitter als bestuurder vindt het een gewoon woord dat zonder negatieve klank gebruikt kan worden. (Hetzelfde kan gesteld worden over 'wilde bonden'.)

Wat is de toegevoegde waarde van Badminton Nederland voor de gemiddelde recreatieve badmintonspeler?

Het model van Badminton Nederland zou in mijn ogen moeten zijn dat ze een service of product hebben dat zo goed is dat iedereen er gebruik van wil maken. Dat je graag lid wil zijn van Badminton Nederland en niet dat je bijna gedwongen bent om lid te zijn als je badminton (of vooral: competitie) wilt spelen.

We konden allebei geen reden bedenken waarom iemand die als recreant op een willekeurig avond, middag of ochtend zijn spelletje speelt lid zou willen zijn van Badminton Nederland. We konden beiden ook niet bedenken welke service of product Badminton Nederland levert voor deze mensen. Dus is er voor deze mensen geen enkele reden om lid te zijn van Badminton Nederland.

Het door Badminton Nederland vrijwilligers, medewerkers en bestuurders veelvuldig gebezigde argument dat Badminton Nederland zonder deze mensen anders niet zou kunnen bestaan, is voor deze mensen absoluut geen reden om lid te worden van Badminton Nederland. Er is nog veel werk te verrichten om het voor deze mensen aantrekkelijk te maken om lid te zijn van Badminton Nederland.

Nieuwe rackets voor de burgemeester

Nadat we ruim een uur gesproken hadden in de kamer van de burgemeester wilde de burgervader graag weer gebruik maken van zijn kamer. Toen ik aan het einde van het gesprek opstond om afscheid te nemen van de voorzitter zag ik dat de burgemeester drie rackets had liggen achter zijn bureau. Het leken wel rackets die je 20 jaar geleden kon kopen bij de goedkopere sportzaken. Misschien kan de voorzitter een paar betere rackets regelen bij één van de Badminton Nederland materiaalsponsors als dank aan de burgemeester voor het gebruik van zijn kamer.

Fietsend op weg naar huis meende ik dat ik de voorzitter een aantal goede voorzetten heb kunnen geven. Het is nu afwachten of hij deze als goede spits gaat benutten of dat hij als middenvelder de bal weer door geeft aan een ander.