Vrijdag Denmark Open 2019: Carolina Marin terug van weggeweest

Maak kennis met Senna van den Beukel!

De voorzitter van de Nederlandse vereniging voor badmintonoefenmeesters (de VBO) is op het toernooi. Hij wilde graag een aantal jeugdtoernooien bezoeken dat gelijk met de Denmark Open gespeeld wordt. Ik had de taak van chauffeur op mij genomen en we zijn met zijn tweeën langs een aantal jeugdtoernooien gegaan.

De voorzitter heeft nu met eigen ogen kunnen zien dat de breedte van de badmintonsport hier veel groter is. Er spelen meer kinderen badminton en ze hebben ook een hoger niveau. Ook was hij verbaasd over de faciliteiten die in Denemarken bestaan voor badminton. Zoals het een goed voorzitter betaamt ontstaan dan gelijk allerlei ideeën. Misschien moeten we daar nog eens een artikel aan wijden.

Uiteraard waren we op tijd terug in de hal voor de wedstrijd van Carolina Marin. De voorzitter had al allerlei verhalen over haar gehoord, maar had haar nog nooit zien spelen. Nu had hij ruimschoots de tijd om haar te zien spelen. Het werd een wedstrijd van een uur en twintig minuten. Mocht er nog iemand twijfelen of Carolina terug is van haar blessure, dan heeft deze nu het antwoord. Ze heeft haar tegenstandster kapot gespeeld, de dokter is nog op de baan geweest voor een blessurebehandeling. Daarna was de weerstand van de Koreaanse tegenstandster helemaal gebroken. Na de wedstrijd was er duidelijk sprake van opluchting, er was een grote glimlach op het gezicht van Carolina en een omhelzing voor haar vaste coach. Dat was weer eens iets anders dan een high five of een no five.

De Koreaanse speelster was vandaag niet de enige die kapot gespeeld werd. Een aantal partijen later speelde Rasmus Gemke tegen Kento Momota. De nummer 22 van de wereld tegen de nummer 1. Vooraf had niemand iets gegeven voor de kansen van Rasmus. Kento is al een langere periode de absolute nummer 1 van de wereld. Niet veel mensen zouden het werkbadminton van Rasmus een kans geven tegen de klasse en het talent van Kento.

Rasmus verloor de eerste game dan ook ruimschoots. In de tweede game nam Kento zoals verwacht ook weer een voorsprong en dacht iedereen dat het nu wel snel voorbij zou zijn. Rasmus bleef onverminderd hard werken en kwam langzaam dichterbij. Iedereen verwacht dan dat Kento een beetje aanzet en de wedstrijd dan als nog beslist. Dat beetje aanzetten kwam er wel maar het was niet genoeg. Mede door de aanmoedigingen van het publiek bleef Rasmus onverstoord door vechten en haalde tot verbazing van menigeen de tweede game binnen. Ook Kento keek een beetje verbaasd naar de coaching achter de baan, met een blik van 'hoe heeft dit nu kunnen gebeuren'.

In het begin van de derde game bleef Rasmus goed bij. Toen sprong er weer een snaar in zijn racket - racket wisselen, dan door de scheidsrechter weer terug naar zijn tas gestuurd, er staken teveel dingen uit zijn tas en dat mag niet. Rasmus pakte drie rackets met gesprongen snaren en bracht ze naar de coaches achter de baan. Dat is waarschijnlijk het moment geweest dat de adrenaline uit zijn lijf is weglopen. Hoe graag hij ook wilde het lichaam kon niet meer. De rondjes die hij liep tussen de rally's door werden langer, zijn ogen werden steeds leger en de zuchten steeds dieper. Op een gegeven moment dacht ik zelfs dat hij moest gaan overgeven en dat hij stond te wiebelen op zijn benen.

Na de wedstrijd kwamen beide coaches de baan op om zijn tas mee te nemen, hij was niet meer in staat om zijn eigen tas te dragen. Maar het protocol van de TV mensen zegt dan dat hij direct na de wedstrijd voor de TV een interview moet geven. Hij is wel langs geweest maar of ze veel aan het interview gehad zullen hebben denk ik niet.

Tijdens de wedstrijd werd door de speaker vermeld dat Rasmus na de wedstrijd handtekeningen zou uitdelen in de stand van de badmintonbond. Niet lang na de wedstrijd werd door dezelfde speaker mee gedeeld dat dat niet door ging in verband met een behandeling van Rasmus. Een deel van het publiek vond dat niet heel erg. Het was inmiddels na 23.00 uur.

De laatste partij van de dag was net begonnen. Chen Long tegen Chou Tien Chen. Vorig jaar dachten we dat Chou Tien Chen zijn moeder meegenomen had als coach. Dit jaar zat dezelfde vrouw alleen achter de baan. Het gedrag was echter hetzelfde als vorig jaar. Bij de intervallen een sprintje trekken naar hem toe, met een grote glimlach zijn fles aangeven en zijn handdoek klaar houden. Als hij wisselt van shirt stopt zij zijn natte shirt alvast in een plastic tasje. Dat doet vermoeden dat het niet zijn moeder maar zijn vriendin is. Ook de manier van applaudisseren en de glimlach die daarbij komt geven aanleiding tot die vermoeden.

Er zijn spelers met een vrouwelijke coach, spelers met coaches met overgewicht, spelers met een mannelijke coach, spelers zonder coach. Maar een speler met zijn vriendin achter de baan heb ik nog gezien op dit soort toernooien.

U zou nog van mij lezen wie de populairdere speler was, Anders of Viktor. Het zal u niet verbazen dat Viktor het is. De aanmoedigingen waren gisteren voor Viktor, de sympathie was er voor Viktor en de overwinning was er voor Viktor. Zoals ik gisteren schreef speelden ze vandaag tegen elkaar. De eerste game was fantastisch, geweldig badminton, goede rally's, fabelachtige reddingen van weerskanten en de spanning die erbij hoort. Ze wilden allebei niet verliezen.

Na een heel spannende eerste game, die Viktor won, leek er veel te veranderen in de houding van beide spelers. Anders Antonsen leek vertrouwen te hebben verloren en Viktor juist gewonnen. Viktor leek weer ouderwets te heersen over de baan. Hij leek een paar centimeter gegroeid en Anders juist iets gekrompen, bij Viktor leek alles te lukken en bij Anders juist niets meer. De tweede game was een stuk minder goed dan de eerste. Onder een staande ovatie, alsof hij het toernooi al gewonnen had, verliet Viktor de baan.

Zaterdag speelt Viktor de laatste partij van de dag tegen Chen Long. Dan wordt het niet zo laat als dat het vandaag was. Bij het verlaten van de perskamer wilden we tegen de man van de broodjes zeggen 'tot morgen', maar het moest zijn 'tot later vandaag', het was al na middernacht.

Of we weer op tijd zijn voor de eerste wedstrijd van de zaterdag leest u dan mogelijk weer hier. Het is weer Carolina Marin die moet beginnen, niet om 15.00 uur, maar al om 10.00 uur.