Zaterdag Denmark Open 2019: Chen Long houdt Viktor Axelsen uit finale

Maak kennis met Nagasharan Podala Vengatesh!

Net als de vorige dag mag Carolina Marin de spits afbijten. Er wordt vandaag op twee banen gespeeld. Om 10.00 uur starten een damesenkel en een gemengddubbel.

Het gemengddubbel is snel klaar, binnen het halve uur. Op de TV baan, baan 1, duurt de wedstrijd weer meer dan een uur. Het is de derde wedstrijd van Carolina Marin die bijna of meer dan een uur duurt. Dat breekt haar uiteindelijk op. In het begin van de wedstrijd lukt het haar nog een aantal keer te scoren op het lichaam van Nozomi Okuhara. Dat lukt daarna nog maar zelden. Dan is het nodig om Nozomi uit te spelen, ruimte op de baan te creëren en dan in die ruimte te scoren. Ondanks dat Nozomi maar 1,56 groot is lukt dat nagenoeg niet.

Het positiespel en het voetenwerk dat daarbij hoort is onvoorstelbaar goed. Het lukt bijna niet om haar uit positie te krijgen. Je krijgt lange rally's. Aan het einde van de wedstrijd krijgt de vermoeidheid vat op Carolina en ze verliest de wedstrijd. Maar het zal ongetwijfeld passen in de opbouw naar de Olympische Spelen, weer een stap gemaakt in de revalidatie na de blessure, geen angst meer bij het spelen en het is goed om te merken dat ik weer mee kan op dit niveau, ik ben blij weer te kunnen spelen en we gaan ons voorbereiden voor het volgende toernooi. U kent de teksten die horen bij een nederlaag.

De damesenkel zal niet de enige lange partij worden op baan 1. Er staan acht partijen gepland op baan 1. Op baan 2 maar twee partijen, een om 10.00 uur en een om 14.00 uur. De reden ontgaat mij, maar het zal ongetwijfeld te maken hebben met TV rechten.

In de tweede halve finale van de damesenkel speelt Tai Tzu Ying tegen Chen Yu Fei. In een vorige partij zal Chen Yu Fei geblesseerd geraakt zijn aan haar enkel. Haar enkel was stevig ingetapet. De tape zal niet lekker gezeten hebben, want tussen de eerste en de tweede game haalde ze de tape eraf. Dat bleek achteraf niet zo een goede beslissing. In de tweede game gaat ze door haar enkel. De fysiotherapeut van het toernooi kwam de baan op, onderzocht de enkel en besloten word dat ze het zonder de enkel in te tapen zou gaan proberen. Een beetje trekkend met het been kwam ze weer de baan op, kreeg een flink applaus van het publiek maar had na een punt toch door dat het niets meer gingen worden en besloot de wedstrijd te staken.

De Chinese coach wilde haar daarna het liefst de baan af dragen maar dat ging Chen Yu Fei net te ver en liet hem als een soort van troost haar tas de baan af dragen. De tweede keer in twee dagen dat ik een coach de tas van de baan af zie dragen en beide keren had de speler daarna een behandeling nodig. Hoe de relatie tussen deze feiten samenhangt is mij nog niet helemaal duidelijk maar het lijkt mij als speler toch beter om zelf je tas te dragen als je de baan afkomt.

Het toeval wil dat de wedstrijd die om 14.00 op baan 2 zou beginnen precies samenvalt met de start van de partij op baan 1. Beide partijen zijn een damesdubbel en ze duren allebei meer dan een uur. De partij op baan 1 zelfs een uur en bijna 20 minuten. De herendubbels zijn sneller klaar. Het ene Indonesische paar zelfs in 29 minuten. Het andere Indonesische paar speelt tegen tweede Japanse heren. Een van de Japanse heren is Keigo Sonoda. Die gedraagt zich als een hyperactieve man met ADHD en veel rituelen. Als hij gaat serveren moet hij eerst een aantal bewegingen maken voordat hij kan gaan serveren. Het lijkt erop dat hij eerst een soort van bewegingsonrust moet kwijt raken voordat hij de rust kan vinden om te serveren. Hij vliegt en draaft over de baan, maar slaat fantastische ballen.

Zijn tegenstander Hendra Setiawan is precies het tegenovergestelde. Die blijft bijna stoïcijns onder al het geweld in de herendubbel. Zijn smash mag dan niet meer tot de aller hardste behoren, zijn shuttlecontrole is nog perfect en zijn plaatsing van de shuttle eveneens. In 51 minuten winnen de Indonesiërs van de Japanners en hebben we een geheel Indonesische finale in de herendubbel. Dan kan het twee kanten op met die finale: het wordt of fantastisch of het wordt een heel flauwe finale.

De een-na-laatste partij van de dag is Tommy Sugiarto tegen Kento Momota. De zaal is inmiddels bijna geheel gevuld en we kijken naar een goede wedstrijd die eindigt in de verwachte overwinning voor Kento. De zaal applaudisseert waar het moet, geeft Kento een groot applaus na afloop, maar ik krijg het gevoel dat de hele zaal zit te wachten op de wedstrijd van Viktor.

Bij binnenkomst krijgt Viktor al een staande ovatie. Als hij dan de eerste game ook nog wint twijfelt bijna niemand meer aan de winstkansen van Viktor. Maar Chen Long heeft veel meer van dit soort partijen gespeeld en wordt niet zenuwachtig meer van een zaal die tegen hem is en hij een eerste game verliest. Het spel van Chen Long is voor een groot deel gebaseerd op zijn vastheid, hij maakt weinig fouten, en zijn conditie. Hij kan lange partijen goed verdragen en hij kan een lange wedstrijd op een hoog niveau en constant op dat niveau spelen. Zijn niveau wordt niet lager als de partij langer duurt.

Chen Long wint de tweede game.

In de derde game komt Viktor op een ruime voorsprong. In het verleden is het gebeurd dat Viktor dit toernooi te graag wil winnen, de Denmark Open in je geboortestad, dat zorgde ervoor dat hij verkrampte en de wedstrijd verloor. Je verwacht dat het vandaag niet gaat gebeuren en dat hij, met deze grote voorsprong, de wedstrijd gewoon gaat uitspelen. Helaas voor hem en het publiek gaat het vandaag ook weer niet gebeuren. Chen Long blijft geduldig de ballen terug slaan en komt steeds dichterbij. Je ziet langzaam bij Viktor de spanning en frustratie toenemen. Als de baan geveegd moet worden omdat er zweet op de baan ligt gaat het soms in zijn ogen niet goed genoeg en neemt hij zelf de wisser over van de lijnrechter. Het publiek vindt het leuk en denkt dat het grappig is, maar in mijn ogen spreekt er meer stress en frustratie uit. En de stress en frustratie breken Viktor uit eindelijk op, hij verliest de wedstrijd. Hij zal blij en dankbaar zijn voor de staande ovatie die hij krijgt bij het op komen en verlaten van de baan, maar ik weet zeker dat hij liever de wedstrijd gewonnen had.

's Avonds om 18.30 uur staan ik weer buiten, na weer een lange dag in een sporthal, met een tweeslachtige gedachte, heb ik morgen gelukkig nog een dag of heb ik morgen nog maar een dag met geweldig badminton. Morgen na afloop van de dag zal ik het weten en misschien laat ik nog aan u lezen.