Woensdag Denmark Open 2019: wel of geen high five van de Nederlandse coach?

Ken je BV Unicum al?

Er was een flink aantal jeugdspelers dat de Victor Denmark Junior spelen en een aantal spelers dat mee doet in de Denmark Open Parabadminton. Daar ben ik de ochtend gaan kijken. Dat is een heel andere wereld dan de Denmark Open.

Ook hier waren spelers uit de gehele wereld. Ik zag spelers uit Europese landen, maar ook spelers uit Argentinië en Turkije.Een officieel toernooi, met officiële scheidsrechters en aangelegde banen, voor de rolstoelers waren er speciale banen aangelegd.

Vanuit daar ben ik naar de Denmark Open gegaan voor de partij van Selena en Cheryl. Gisteren schreef ik dat als je geen controle hebt over de shuttle dat het winnen van de partij heel lastig wordt. Een mogelijkheid om toch te winnen is als de tegenstander nog minder goed speelt dan dat jezelf speelt. Dat gebeurde in de partij van Selena en Cheryl. De Nederlandse dames speelden niet goed, hadden de wedstrijd niet echt onder controle maar wonnen de wedstrijd wel. Een wedstrijd waar alleen het resultaat telt.

Selena leek minder geïrriteerd en gespannen dan in het gemengddubbel, maar was niet helemaal vrij van spanning en stress. Cheryl leek meer rust te hebben. Tijdens de rally hoorde je Cheryl ook veel meer aangeven wie de bal moest slaan. Tijdens het coachen tijdens de intervallen leek de coach ook veel meer Cheryl aan te spreken dan Selena. Je kreeg bijna het gevoel dat dat gebeurde om Selena te ontzien of om niet te veel tegen haar te zeggen. Ze zocht een aantal keer, nadat een bal volledig mislukt was contact met de coach met een blik van 'wat moet ik hier mee, kom jij dan eens met een oplossing'.

Helemaal aan het einde van de partij waren er pas een paar rally's waar het ging lopen, verder was het een wedstrijd met veel fouten van beide kanten. Gelukkig maakten de tegenstanders er meer. Ze speelden op baan 3, aan de zijkant van deze baan is er ruimte. Ruimte die de coach vandaag wel gebruikte om de dames na de wedstrijd een high five te geven.

Direct na de damesdubbel werd op dezelfde baan de herendubbel van Robin Tabeling en Jelle Maas gespeeld. Goed voor de coach, dan hoefde hij zijn tas niet te verplaatsen. Want die prijs heeft hij al vast gewonnen. De prijs voor de coach met de grootste tas tijdens het coachen. Sommige coaches hebben niets bij zich tijdens het coachen, andere een flesje water, Kenneth Jonassen lijkt regelmatig zijn agenda bij zich te hebben, de coach van Carolina Marin meestal een rugtas, maar wat de Nederlandse coach allemaal meesleept. Er zijn al grappen dat zijn lunch erin zit.

Tijdens de herendubbel lijkt ook Robin nog wat spanning en stress meegenomen te hebben uit het gemengddubbel van dinsdag. Op een aantal momenten reageert hij iets geïrriteerder dan dat je van hem verwacht. De eerste game loopt niet echt lekker en gaat naar de tegenstander, de tweede loopt beter en wordt gewonnen. De derde game begint goed en ze komen op voorsprong. Mijn idee was dat ze het veld kleiner maakten voor de tegenstander door veel vlakke ballen te slaan en niet te veel naar de zijkanten van de baan. Op die manier konden ze hun eigen formatie beter gesloten houden en door veel racketvaardigheid punten scoren.

De Indonesische coach had daar echter een antwoord op. Rustig achterover leunend op zijn stoel, benen over elkaar en een arm op de rugleuning van de andere stoel maakte hij met armbewegingen duidelijk wat er moest gebeuren. Dat was inderdaad de goede oplossing. Het veld werd weer groter, er werden meer ballen omhoog gespeeld, er werd meer gesmasht en er kwamen gaten in de formatie van Robin en Jelle. Ze konden het positiespel niet goed genoeg spelen en er kwamen gaten in verdediging van Robin en Jelle. Met als gevolg dat ze de voorsprong kwijt raakten en de wedstrijd alsnog verloren.

Nu stond de coach niet aan de zijkant van de baan voor een high five. Voordat de spelers de scheidsrechter een hand gegeven hadden was hij al vertrokken.

Vanaf 17.00 uur begint het programma op de Deense TV. Dan staan uiteraard de wedstrijden gepland van de Deense spelers. De eerste wedstrijd van vandaag was een damesdubbel met twee jonge Deense speelster. Eerder op de dag hadden we een andere Deense damesdubbel gezien. Dat maakte weinig kans tegen de nummers 2 geplaatst, een Japans koppel. De jongere Deense dames speelden tegen de nummer 4 geplaatst. Ook zij wisten dat ze niet veel kans zouden maken tegen deze tegenstanders. Ze maakten er echter wel een leuke wedstrijd van. Ze speelden het formatiespel in mijn ogen beter dan hun oudere Deense collega's. Ze bewegen veel makkelijker over de baan en lijken tactisch redelijk onderlegd en ze sluiten redelijk goed op elkaar aan. Hopelijk met meer ervaring en meer training worden ze nog een stuk beter.

In de dubbels hebben de Denen nog veel werkt te verrichten willen ze het niveau van een paar jaar terug weer halen. Bij de herensingles hebben ze dat niveau nog wel. Anders Antonsen speelde weer een gedegen wedstrijd, geweldige reddingen, goede schijnslagen en mentaal stabiel, hij weet dat er veel van hem verwacht wordt en hij legt zelf de lat ook. Hij lijkt goed om te gaan met deze druk en het verwachtingspatroon. Maar voor het publiek in Odense is hij nog niet zo populair als Viktor Axelsen. Die krijgt een geweldig applaus als hij de baan opkomt; als de verloren zoon die na lang blessureleed (enkel, allergie en rugklachten) eindelijk weer zijn opwachting maakt.

Bij het inspelen maakt hij nog een een voorzichtige. ietwat stijve indruk. Alsof hij nog niet helemaal klaar is voor zijn rentree. Ook in de eerste rally's lijkt hij nog wat voorzichtig, maar al snel speelt hij weer voluit. Hij duikt zelfs naar een aantal ballen. Als je nog last zou hebben van je rug laat je dat wel uit je hoofd. Hij is echter nog niet helemaal terug op zijn oude niveau, hij domineert nog niet in de wedstrijd, sommige ballen zijn niet diep genoeg (hoewel het ook een tactiek kan zijn, hopen dat de tegenstander aanvalt en dan de bal kort diagonaal wegleggen, de volgende bal komt dan omhoog en ben je razendsnel vanuit een verdedigende bal over gegaan naar de aanval). Maar na lang blessureleed heb je wedstrijden nodig, je hebt weer speelritme nodig. Laten we hopen dat Viktor voorlopig blessureleed bespaart blijft. Viktor was in ieder geval blij met de winst in deze partij getuige zijn vreugdekreet na afloop. Sommigen in het publiek vonden dit al een staande ovatie waard, maar zo goed was het nu ook weer niet.

Vandaag speelt hij weer en kan ik kijken of het vandaag beter is dan gisteren. Of dat zo is leest u mogelijk dan weer hier.