De plannen van bondscoach Henri Vervoort

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Ik ontmoet Henri tijdens de FZ Forza Dutch International waar hij aanwezig is met een deel van de nationale selectie. Badminton Nederland heeft onlangs het contract van Henri als singlecoach met een jaar verlengd. Beide partijen waren tevreden over het afgelopen jaar en ze zijn beiden blij dat het contract verlengd is.

Vorige keer vertelde Henri over de vele dingen die hij van plan was om te gaan doen met de selectie. Het leek mij een keer tijd om te vragen of al die dingen gelukt zijn en hoe verder hij gekomen is met deze plannen.

Henri is nog net zo enthousiast als de vorige keer. En als de verhalen eenmaal los komen, dan komen er veel verhalen. Verhalen van afgelopen jaar en verhalen over de toekomst. Verhalen over plannen die hij heeft om beter te gaan samenwerken met de regionale trainingscentra, verhalen over spelersprofielen die beter moeten, verhalen over toernooien die bezocht moeten gaan worden, toernooien die bezocht zijn en plannen om de selectiespelers beter te maken.

Uit de verhalen blijkt dat Henri nog steeds zo enthousiast is over zijn plannen als vorig jaar. Ondanks de vele uren die hij maakt in de hal is er nog steeds niet genoeg tijd om alle plannen te kunnen realiseren. Uit de verhalen die hij vertelt, krijg ik sterk het vermoeden dat Henri meer uren maakt dan dat er in zijn contract vermeld staan.

Tijdens toernooien is het niet ongebruikelijk dat de eerste speler van je groep vroeg in de ochtend speelt en de laatste laat in de avond. Je bent als trainer dan bijna de gehele dag in de hal en de andere dag kan het zomaar zijn dat dit zich herhaalt. Maar dan zegt de optimist: dan hebben je spelers het goed gedaan, anders was je dezelfde dag al naar huis. Maar... je bent dan slachtoffer van je eigen succes, zegt de pessimist.

Dat is ook zo bij dit toernooi. Één van spelers staat al vroeg op de baan en de laatste gaat inderdaad 's avonds laat van de baan. Maar het lijkt mij nog sterker bij toernooien en trainingsstages in het buitenland.

Het klinkt allemaal heel mooi. Zo is hij met Mark Caljouw en Joran Kweekel op trainingsstage geweest bij de Olympisch en oud-wereldkampioen Viktor Axelsen in Dubai. Een geweldige ervaring uiteraard, veel leren van Viktor en zijn trainers, mooi weer en een mooie omgeving. Maar het leven staat dan wel bijna 24 uur per dag in het teken van badminton. Voor Henri is dat bijna de norm, maar voor veel mensen zal het allemaal iets teveel zijn. Ook gaat hij binnenkort naar Japan en Maleisië.

Hij was met zijn spelers uit Italië (dat was zijn vorige werkgever) al veel onderweg maar dat was allemaal binnen Europa. Naar Azië zal een heel andere belevenis worden.

Intussen blijven de uitdagingen in de omgeving van Papendal gewoon bestaan. Daar worden geen verhalen verteld, maar wordt er stevig doorgetraind. Hoewel het misschien niet direct uit de resultaten van dit toernooi blijkt, vindt Henri dat er vooruitgang zit in het niveau van de spelers. Hij is zich bewust dat er nog een stukje weg te gaan is voordat ze de aansluiting met de beste spelers van dit soort toernooien hebben. Maar ze zijn op weg.

Als ik de hal verlaat en op weg ga naar mijn camping zit Henri nog in de hal. Ongetwijfeld te denken aan de volgende training, hoe en waar hij zijn spelers nog verder kan verbeteren.