Denmark Open 2024: de donderdag met jeugdtoernooien (en een kotsende Viktor Axelsen)

Jij het nieuws, wij een tikkie!

In de omgeving van Odense staan drie redelijk grote jeugdtoernooien gepland. Een U15, een U17 toernooi en een U19 toernooi dat deel uitmaakt van een Europees jeugdcircuit.

Het U19 toernooi wordt gespeeld in de hal waar Viktor Axelsen zijn carrière begonnen is. Een typische badmintonhal midden in een woonwijk. Voor het publiek is dat jammer, er liggen 7 banen op een rij en achter de baan is weinig ruimte voor het publiek om te zitten. Het maakt het voor het publiek moeilijk om de wedstrijden te volgen, voor de spelers maakt het niet uit. Die vlogen er vol in, op een niveau waar de Nederlandse eredivisieverenigingen jaloers op zouden zijn. Vorig jaar waren er nog enkele spelers uit Nederland.

Dit jaar heb ik geen enkele Nederlander er kunnen ontdekken op de verschillende deelnemerslijsten. Dat lijkt mij een gemiste kans. De toernooien zijn relatief dichtbij, goed georganiseerd en zijn een heel stuk sterker dan de jeugdtoernooien in Nederland. Het zou de leden van de diverse selecties in Nederland een beeld en idee moeten geven naar welk niveau ze toe moeten trainen. In Nederland heb ik soms de indruk dat er niet altijd even hard en gemotiveerd getraind wordt.

In Denemarken lijken ze al wat langer door te hebben dat de achterstand met Azië aan het groeien is en dat er een inhaalslag gemaakt moet worden. Met name in de U15 heb ik gezien dat de spelers technisch veel verder zijn dan de leeftijdgenoten in Nederland. De slagen worden veel beter uitgevoerd en ze kunnen technisch ingewikkelder slagen al uitvoeren. Het heeft er alle schijn van dat er veel meer op techniek getraind wordt.

Daar waar wij in Nederland inzetten op Bamito (wat in mijn ogen een soort kleutergym is - dat moeten we eigenlijk overlaten aan mensen die daar voor opgeleid zijn) en het idee dat badminton alleen maar leuk moet zijn. Hier in Denemarken lijken ze meer de filosofie aan te houden dat badminton ook om presteren gaat en dat daar voor getraind moet worden en dat dat niet altijd alleen maar leuk is.

Op de Denmark Open is een van de grote verschillen tussen de Europeanen en de Aziaten goed te zien. De Aziaten hebben veel meer controle over de shuttle. Ze kunnen de shuttle veel beter sturen en kunnen het spel veel beter verplaatsen van links naar recht en van voor naar achter. Met name in de dubbels valt dat op, het gemak waarmee verdedigd wordt en hoe eenvoudig en snel het spel van links naar rechts verplaatst wordt.

Voor mijn gevoel wordt het netspel steeds belangrijker, voor mijn gevoel wordt het spel vaker naar het net getrokken. Durf ik als speler een drop te spelen, ben ik dan niet bang voor de netdrop die mogelijk gaat volgen. Durf ik dan nog een netdrop terug te spelen, of moet ik dan een lob spelen naar het achterveld, kan ik die dan met de juiste diepte spelen of is de lob te kort en krijg ik een smash om de oren. Voor mij opvallend is hoeveel return netdrops gespeeld worden op een netdrop en hoeveel ballen dan de netband raken. Ook de return op een korte service in een dubbel gaat bij voorkeur kort terug via de netband.

Vandaag weer een eerste keer meegemaakt. Als je denkt dat je het meeste wel een keer gezien hebt op een badmintonbaan is er soms nog wel een verrassing. Ik weet dat sommige spelers ver gaan in hun wedstrijden en training. Ik heb spelers gezien met bloed in de sokken, na afloop van oefeningen overgeven en meer van dat soort dingen, maar nog nooit een speler op de baan zien overgeven tijdens een wedstrijd.

Viktor Axelsen heeft die 'eer'. Hij speelde tegen Alex Lanier. Alex speelde heel goed en Viktor had moeite om de gaten te vinden in het spel van Alex. Aan het begin van de tweede game leek het er op dat Viktor moeite had met zijn focus. Tussen twee rally's door ging hij ineens naar de kant en zat met een handdoek voor zijn mond. De referee regelde een emmer, die was uiteindelijk niet nodig. Nadat een man de baan schoon gemaakt had (kennelijk was Viktor op de baan als iets kwijt geraakt) probeerde Viktor het nog een aantal punten, maar het was al snel duidelijk dat het geen zin meer had en bij het interval bij 11 punten staakte hij de wedstrijd. Voor zijn poging om door te spelen kreeg hij een stevig applaus van het publiek.

Een staande ovatie was er voor het Deense damesdubbel dat na twaalf jaar samenspelen de internationale carrière gaat stoppen. Helaas voor hen al in de tweede ronde van dit toernooi en dan ook nog de laatste bal in het net slaan. Gelukkig voor hen blijven ze wel samen spelen in de Deense competitie.

Vrijdag staan de kwartfinales op het programma. Wie niet meer te zien zullen zijn zijn Chou Tien Chen en zijn coach / verzorger. Haar rol is in de loop der jaren veranderd, in het begin was zij alleen verzorgster en nu lijkt ze meer en meer coach te worden. Ze praat tegen hem, geeft hem adviezen over tactiek en hij lijkt nog te luisteren ook. Voor de Deense TV was het een reden om haar een microfoon om te hangen en te horen wat ze te zeggen had. Het heeft in ieder geval op de donderdag niet geleid tot een overwinning. Wie er op de vrijdag gaan winnen en hoe leest u mogelijk weer hier.