Slowakije een goede leerschool

Vanaf begin augustus was ik weer langzaam aan het opbouwen en na een laatste zware trainingsweek in Denemarken was het dan eindelijk zover. De Slovak Open!

Na een lange reis was het woensdag dan eindelijk zover. Het was erg spannend voor mezelf: hoe zou ik me voelen op de baan, zou ik al een aantal nieuwe slagen kunnen gaan uitvoeren, of zou het daar nog simpelweg te vroeg voor zijn?

Ook spannend natuurlijk hoe het zou zijn om voor het eerst als niet-selectiespeler de baan op te gaan, zonder eigen coach deze keer en ten overstaan van een grote groep Papendallers, samen met Gerben Bruijstens, de bondscoach.

Toen we een aantal maanden geleden met het hele team bij Ron bij elkaar waren, had iedereen al gezegd en gewaarschuwd, het begin zal heel zwaar worden en het zal allemaal met vallen en opstaan gaan. Je zal door diepe dalen gaan, zeker het eerste jaar, maar verlies de moed niet en ga gewoon stug verder.

Nou, ik heb inderdaad geweten dat het begin erg zwaar was! Het voelde allemaal ontzettend raar, zo voor de eerste keer alleen en zo voelde het op dat moment ook op de baan.

Lees de rest van Eriks verslag op zijn website.