Jordy Hilbink: 'Het zit erop'

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Het verhuizen naar Denemarken heeft zijn vruchten afgeworpen het afgelopen jaar. Om eerlijk te zijn had ik niet verwacht dat ik gelijk het eerste jaar al progressie zou gaan merken.

Naaste vrienden en kennissen hadden mij ook gewaarschuwd dat ik niet gelijk moest gaan denken dat ik reuze stappen zou gaan maken. Het is een proces, een nieuw avontuur waar je aan begint. Het is me alles meegevallen. In Nederland had ik de laatste paar jaar niet het gevoel dat ik progressie maakte. De resultaten bleven weg en dus was Denemarken een perfecte kans om mijn badminton carrière weer wat glans te geven.

Onder leiding van top coach Michael Kjeldsen heb ik nu bijna een jaar keihard lopen trainen. Als ik een toernooi speel en Michael is erbij, dan vind ik het altijd super fijn als hij achter de baan zit. Hij begrijpt mij en ik begrijp hem. Er is een bepaald charisma nodig tussen speler en coach en dat hebben wij als geen ander.

In het begin van het seizoen hadden we een valse start. Belgium international was het eerste toernooi sinds ik op mijzelf was. Een week voordat ik naar België afreisde verdraaide ik mijn enkel op de training. Hierdoor was ik niet in vorm en speelde onder de maat. Hier verloor ik in de kwalificatie van een jonge Zweed.

Sindsdien heb ik zonder een wereld ranking te hebben (in augustus 2012 stond ik 282 op BWF ranking) mijzelf in het circuit geknokt en ben elke keer uit de kwalificatie gekomen. Mijn hoogtepunt was de kwartfinale op de Norway international. Hier versloeg ik de derde geplaatste Fin Ville Lang.

Mijn doelstelling die ik samen met Michael had besproken voordat ik mijn wedstrijdseizoen begon, was de top 150 binnenstromen en een halve finale plaats halen op één van deze toernooien. We wisten beide dat het zeker niet makkelijk zou worden, maar met een te makkelijk doel kan je laks worden en dus hadden we de lat hoger gelegd. Nu ik terug kijk naar mijn wereldranking is die missie volbracht. Als de nieuwe ranking wordt gepubliceerd donderdag, zal ik rond nummer 135 staan. Mijn andere doel, de halve finale heb ik helaas niet gehaald. Was in Turkije en Ierland erg dichtbij, maar het heeft toen niet mogen baten. Een beetje teleurgesteld ben ik daarom wel. Maar het gevoel van blijdschap na dit seizoen overheerst zeker.

In mijn jonge carrière heb ik al veel gesukkeld met mijn lichaam. Veel blessures gekend en vele tegenslagen gehad. In het begin van het seizoen verdraaide ik nog mijn enkel, maar daar is verder alles ook mee gezegd. Mijn lichaam is ondanks alle trainingen een seizoen lang heel gebleven.

Het wedstrijdseizoen zit erop. De komende periode heb ik geen wedstrijden meer. Bloed, zweet en tranen zullen er ongetwijfeld vallen in de komende periode. Daar kunnen jullie van op aan. Dit betekend niet dat ik stop met stukjes schrijven. Jullie kunnen nog steeds elke twee weken een berichtje verwachten op mijn website.

Hieronder vinden jullie de highlights van de Denmark international. In de eerste instantie moest ik in de kwalificatie starten. Maar nadat Petr Koukal zich op de Dinsdag 22:00 uur had teruggetrokken, kreeg ik een belletje van de organisatie dat ik was doorgeschoven naar het hoofdtoernooi. Ik kwam terecht op Koukal zijn plaats. Mathias Borg van Zweden had ik tegenover mij. In het verleden vaak tegen gespeeld, nooit van gewonnen.

Lees het hele verhaal op de website van Jordy Hilbink.