Tot het eind rommelig

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Maar nog voor dit alles krijgen de Very Important People te horen dat hun kaartjes zijn veranderd. Ze zijn verplaatst naar de bovenste ring op grote afstand van de baan waarop gespeeld zou worden. Op zaterdag waren er zoveel klachten binnengekomen over het zicht op de speelbaan dat de organisatie deze oplossing had bedacht. Aan onze ontbijttafel in het restaurant zaten we met afgevaardigden van Noorwegen. Deze waren ronduit boos over de slechte organisatie van het geheel en gingen hun geld terugeisen. Het was dan ook echt belachelijk dat je een kaartje koopt van 1870 kr. (250 euro) en je vervolgens een kaartje krijgt met de prijs van 240 kr (33 euro) erop. Het ontbijt was dus 217 euro, berekenden de Noren.

Er is een waslijst aan dingen die fout gingen op dit WK. Het neerzetten van een batterij van air conditioners in de loopgang van de eerste ring deed denken aan een derde wereld land. Er lagen handdoeken om elk van de 20 AC-units en ze werden zelfs gebruikt om sokken naast te drogen. De AC-units stonden recht boven de keuken van de VIPs en daar stonden letterlijk plassen met water. En het ergste was wel dat het voor de temperatuur in de hal bijna niets uitmaakte. De temperatuur was voor de toeschouwers al vervelend hoog, het moet zelfs voor de spelers uit Azië onbehagelijk zijn geweest.

We zijn even gaan kijken naar de plaatsen die de organisatie ons had toebedeeld en waren het er snel over eens dat dit regelrecht bedonderen was en iedereen sprak er schande van. Op dezelfde hoogte zaten naast Very Important People ook Very Irritante People, want wie zat daar? Juist de oud-technisch directeur van Badminton Nederland. Door al zijn vriendjes van vroeger niet meer aangekeken en nagenietend van het geld dat hij over de rug van de bond binnen heeft weten te klauwen.

De damesdubbel was saai en had meer weg van een trainingspartijtje voor China. De herendubbel was iets beter maar ook hier kreeg het publiek het alleen maar warm van de temperatuur en niet van de spanning in de wedstrijd. Op enkele mooie rally's na was het maar goed dat het afgelopen was. Vittinghus heeft het al aangesneden hoe vervelend het is om naar wedstrijden te zitten kijken die op voorhand al bepaald zijn, en het zou goed zijn als er meer mensen opstaan en zulke dingen aan de kaak stellen ook al ben je daarna voor altijd de lul.

Beide wedstrijden waren niet de moeite waard om helemaal uit te kijken en daarom liep ik liever wat rond in de hal om met verschillende mensen te gaan praten. De organisatie was naar me op zoek en wilde mij en Huynh een echt VIP-ticket aanbieden, naast de gang waar de spelers binnen komen en TV-interviews doen en op een paar meter achter de baan.

Ik moet zeggen dat het wel iets heeft om met een glas champagne naar het hoogtepunt van het WK te kijken, namelijk de damesenkel waarin Carolina Marin geschiedenis schreef (dit is namelijk wel geschiedenis meneer de oud-voorzitter). Spanje staat nu naast Denemarken als enige land binnen Europa dat ooit een WK titel won... Laat ik het nog eens opschrijven: SPANJE. Dit tot voor 10 jaar geleden totaal onbekende en nieuwe badminton land heeft China verslagen. Hoe bedoel je Badminton Nederland? Dat je niet de focus op single moet leggen, "want dat is onmogelijk?" Voor de tweede keer (na Thailand) op rij verslaat een jong meisje uit een nieuw badmintonland het grote en almachtige China.

Het denken in oude badmintonlanden zit zo vast als een muur. De creatieve hersenen zijn net een parachute, ze werken beide alleen maar als ze open zijn. De twee half waardeloze dubbels was wel een goede opwarming voor de damesenkel finale, want hier kon het publiek mee spelen om China op zijn plaats te zetten. De hele zaal stond als één man achter Carolina en ze moet het gevoel hebben gehad dat ze thuis in Spanje aan het spelen was. Geen moment heeft het publiek haar in de steek gelaten en dat moet haar extra veel energie hebben gegeven. De damesenkel was zonder twijfel het hoogtepunt van de finaledag, want na deze wedstrijd was er snel de anti-climax van het verlies van Lee Chong Wei, die niet meer dan een flauwe schaduw was van zijn grootheid die hij normaal is. De nieuwe wereldkampioen heeft de finale minder 'gewonnen' dan dat Lee Chong Wei hem verloren heeft.

De mixdubbel was de echte anti-climax, de zaal liep leeg door twee redenen. Weg uit deze klamme zaal en geen zin in het kijken naar een trainingspartij uit China.