Robin Tabeling: Geen nieuws is vaak goed nieuws

Leuke dingen, zoals na een lange tijd blessureleed weer een rentree maken, de eerste spierpijn die weer is opgetreden, of het uitgeteld op de vloer liggen na een training waar anderen niet moe van worden. Ik kan jullie meedelen, dit is allemaal al gebeurd. De reden dat ik er nu pas over schrijf, is dat je al snel dingen als vanzelfsprekend gaat ervaren. Alles volgt elkaar in een rap tempo op en je ben niet meer bezig met het revalideren, maar met jezelf verbeteren op de baan. En uiteraard leef je toe naar het eerste moment dat je weer wedstrijden gaat spelen. Op 25/26 april 2015 was dit dan eindelijk zover, na mijn laatste pijnvrije wedstrijd op 6 Juni 2014!

In de eerste paar weken dat ik weer kon trainen zaten er nog wel wat restricties op bepaalde oefeningen. Zo werden in de multi training de snelle wend- en keer oefeningen nog even een weekje uitgesteld en moest ik nog oppassen met flinke uitvalspassen. Nu was het merendeel van de Nationale Selectie weg en kon ik dus relatief rustig opbouwen. Ook al waren de trainingen van een lage intensiteit, ik ging helemaal kapot.

Bij terugkomst van de rest van het team merkte ik dat er een stuk meer van mij gevraagd ging worden. Zo'n ruim half jaar eruit doet toch veel met je. Qua fysiek, maar ook qua niveau. Natuurlijk moet je geduld hebben en ik heb vaak genoeg gehoord: 'dat komt wel weer terug Robin, geduld' . Maar op het moment dat je weer mag, is dat geduld heel ver te zoeken en moet het gewoon allemaal weer zoals het is geweest. En dan is en blijft die ene misslag ontzettend frustrerend!

Gelukkig weten mijn medespelers ook dat ik altijd mijn uiterste best doe, en pushen zij mij op een goeie manier om weer te groeien in het niveau van de groep en dus ook mijn oude niveau. Ik krijg momenteel veel tips van Kim waar de rest de afgelopen 6 maanden mee bezig is geweest, en ik eigenlijk dus weer een versnelde cursus badminton op mijn bord krijg.

Lees de rest van dit artikel op de website van Robin Tabeling.